İnsan geleceğini görmek için geri dönmeli geçmişine ve özüne. Kaybettiği manevi değerlerini, asimilasyona uğrattığı kültürel kökenini, kırdığı döktüğü insanları elinden geldiği kadar tamir etmeli. Yersiz, ezdiği bitkilerden, kopardığı çiçeklerden, dallardan, yapraklardan ve topraktan özür dilemeli. Zulüm ettiği, çocuklardan, kadınlardan, insanlardan ve hayvanlardan özür dilemeli. Hayat ve gelecek, işte o zaman anlam kazanır... İnsan kendini bulur, kendisiyle barışır, yüreğindeki ağırlık hafifler; evrenin en yükseğinde en dibine kadar bakış açısı güzelleşir.. Ve sonunda, kendinde güzel bir insan yaratır..