Ne çiğdem ne nevruz
Bahar çok uzak
İnsan kuş değil ki kanatlarıyla doğsun. Onları kendisi yapmak zorunda...
Sayfa 138Kitabı okudu
"Sevgidir değiştiren insanı."
Sayfa 87Kitabı okudu
Çocukken her şey mümkündü ve bu çok güzeldi. Büyümek, her şeye bir neden bulmak gibi.
Sayfa 31Kitabı okudu
hangi batıkta hangi kamara
saklayabilir insanın kendinden esirgediğini
kim bilebilir hatıra ve hafızanın kin kardeşliğini
hayatın alt yazısı yok, Ferda
anlam, sözün taşırdıklarında
köpürüyor
kimse kırılan yerlerinden yeşermez bir daha
insan
kurtulamıyor, olamadığından
çokça söylendiği bundan
kanat bir kez yara almışsa
o göklere bir daha
çıkılamıyor
kalbimde bir şey var o günlerden kalma
unutup unutup hatırlıyorum
ya herkesten geçiyorum ya hiç kimseden
geçmeyen bir yol gibi kendime çıkıyorum
ani fren yapıyor hayat
harflerle çarpışıyorum
her şey bekleyebilir sanıyorlar
çocuğun büyümesi acının hafiflemesi
oysa ne zaman sıkılsak akşam oluyor
zamanın içinden geçiyoruz
zaman içimizden geçiyor
kurtlar bile beklemiyor puslu havayı
kuşlar bile ağaç bile beklemiyor
biz toplanmış bekliyoruz hayat evimize gelecek
bir çay içimi bir konukluk süresi işte o kadar
bense hala seni seviyorum
bu gezegende hayat var
diyebilmenin biricik yolu buymuş
gibi geliyor
başka dil bilmiyorum
bu yüzden bir yara gibi seni
kendimde gezdiriyorum
içinde ölüsünü gezdirenin
olmuyor dışında kimsesi
yokluğun bir yaşamak bilgisi
avucumda günü geçmiş tren bileti