Sen bir gece gelsen,
Güneş doğmasa...
Ali Nihat Tarlan
Divan edebiyatımız medeniyet alemine büyük bir iftiharla sunabileceğimiz bir sanat mahsuludur onun için de İnsan zekası kendi yolunda varabileceği son merhaleye varmıştır
My heart is burning with love. All I can see is this flame. My heart is burning with passion, like waves on an ocean. I'm at home, wherever I am. And in the room of lovers, I can see with closed eyes the beauty that dances. Behind the veils, intoxicated with love, I too dance the rhythm of this moving world.
Denilebilir ki, her bebek, dünyaya insan olarak değil, insan adayı olarak gelmektedir. Mevlana bunu kamış-insan benzetmesiyle ifade ediyor. Nasıl ki her kamış ney olmaz, her insan doğan da gerçek anlamıyla insan olamaz.
Duyular ve akıl bizi gerçeğe götüremez .Zira akıl varlığı bölerek idrak eder , oysa marifet varlığın birliğini kavramak, zıtlıklardan kurtulmaktır
Gazalî
Sayfa 109 - kapıKitabı okudu
Aliya İzzetbegoviç ”Doğu ve Batı Arasında İslam” (çev. Salih Şaban, Nehir Yay. İst. 1987) isimli çalışmasında Rothacker’inkine benzer bir karşılaştırmayı üç semavi din arasinda yapar. Ona göre, Yahudi anlayış çok dünyevi ve maddi iken Hristiyanlık çıkış itibarıyla tamamen uhrevi ve ferdî karakterdedir. Bu sebepledir ki Yahudilikte hukuk, Hristiyanlarda ise ahlak esastır. Yahudi peygamberleri aynı zamanda kral yahut hükümdar iken ve çok sayıda evlenmişken Hazreti İsa sadece öğütçüdür ve bekârlığı tercih etmiştir. Sermayeye ilgi duyan İbraniliğe karşı İsa’nın tabileri kuşlar gibi rızık endişesi çekmeksizin günübirlik yaşadılar. Bu yoğun dinî ve mistik hava kültürün tekrar Helen kaynaklarına döneceği Rönesans’a kadar sürecektir.
İzzetbegoviç Hz. Muhammed'in, şahsi hayatında bu iki uzak noktayı nasıl telif ettiğine dair örnekler verir. Ezcümle o hem bir devlet başkanıdır hem de münzevi. Hayatı boyunca birçok kadınla evlenmesiyle ve getirdiği şeriatla Yahudi gelenegine yakın görünür. Ama bu dünyevilik beraberinde yoğun bir mistik yaşayış ve ferdî ahlakı da taşır. Bütün bu özellikleriyle o, dengeli bir hayat ve kültür modelini temsil eder. İslam tarihi boyunca muhtelif devletlerin nispeti değişmekle birlikte bu t'erkibi muhafaza ettikleri söylenebilir. Aynı düalizm Osmanlı kültürü için bilhassa söz konusudur. Osmanlı hükümdarlarının -Yavuz’dan itibaren-dünyevi iktidar yanında dinî bir temsil yetkisini de haiz olmaları dönem kültürünün karakteristik Özelliğidir. Gelenek Fatih’in yanına Akşemseddin’i, Kanunî’nin yanına da Yahya Efendi’yi koyar. Hemen bütün sanatlarda bu ikili temayül kendini gösterir.
Herkes kendi İsa’sına gebe Meryem’dir.
