Muhabbetin süsü ve güzelliğin kaynağı edeptir, zamanın aydınlığı ve değeri de edepten kaynaklanır. Edep ve tevazu dostluk aynasına cila verir ve iki yönden aydınlık ulaştırır. Tevazu ve edep sahiplerine değer verilip saygı gösterilir, o taneyi eken bu ürünü toplar.
Sayfa 86Kitabı okudu
Rabbin (CC) kendisi için seçtiğini kim kesebilir? Kim öldürebilir? O’nun (CC) koruması altında ve O’nun (CC) muhâtabı olan kimseyi kim boğabilir ki? Cenâb-ı Hakk’ın (CC) muhabbet ettiği kimseye kim buğzedebilir? Hakk’ın (CC) yardım ettiği kimseyi bozguna uğratmaya kimin gücü yetebilir? O’nun (CC) yücelttiğini yere çalmaya kimin kudreti vardır?
Allah-ü Teâlâ’nın(CC) tâyin ettiğini azletmeye kim güç yetirebilir? O’nun (CC) kurbiyetine aldığı kimseyi oradan kim uzaklaştırabilir?
Allah’ım (CC)! Kurb kapını bize aç. Bizi “mukarrebler”den (sana yakınlaşmışlardan) eyle. Bizi sana itâat ve çokça ibâdet eden kimselerden eyle. Bizi senin askerlerinden eyle. Bizi fazîlet sofrana oturt. Ünsiyet şarâbından bize içir. “Bize dünyâda da, âhirette de güzellik ver ve cehennem azâbından bizi koru.”
Kul dünyada olduğu müddetçe, her ne dereceye ulaşmış olursa olsun, korkması ve gururlanmayı, aldanmayı terk etmesi gerekir. Zira dünya değişme ve dönüşme yeridir.
Kulluğun hakikatine eren kul, Rabbiyle yetinebilen ve insanlara ihtiyaç duymayandır.
Sayfa 168Kitabı okudu
" Ey oğul! Dünyâ tarafında cennet yoktur. O cennete de yaklaştırmaz. Kul, dünyâya yaklaşır ve onu ister. Sonra onun ayıplarını ve kusurlarını görür; ona karşı zâhid, isteksiz olur. Yaşatacak kadar dünyalığa kanaat gösterir. "
Sayfa 52