Şiir
Şiirde baş unsur, fikirle hissin ara çizgisi üzerinde, duygulaşmış düşüncelerdir.
Sayfa 496Kitabı okudu
Lâfımın dostusunuz, çilemin yabancısı,
Yok mudur, sizin köyde, çeken fikir sancısı?
Aman efendim , aman !
Galiba Âhir Zaman !
Manzarası yurdumun ,
Tufan gününden yaman !
"Yaprak sıkılmıştı ağaçtan, bahaneydi sonbahar..."
İnsan, bir mes’ut zâlim, insan bir mağrur cahil;
Tekne kırık, su azgın ve kayıplarda sahil..
Kaldırımlar
"Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum."
Hep ayrılık; isteğe varınca istek ölür,
Bir anda ölselerde insanlar tek tek ölür...
Dışardan bana neler
Getirir pervaneler!
Pırıltılar, nağmeler,
Renklerle eriyorum....
Rabbim, Rabbim, bu işin, bildim neymiş Türkçesi;
Senin aşkın ateştir, ateşin gül bahçesi...
Belli ki; yakınımız yoktur Allah’tan gayrı...
Büyük Randevu
Büyük randevu... Bilsem nerede, saat kaçta?
Tabutumun tahtası, bilsem hangi ağaçta?
Sayfa 136
Ne hasta bekler sabahı
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar
__ Necip Fazil.
Uygulamada ilk paylaşımım bu olsun .
Yeni baştan dirilsem,
Duysam, görsem ve bilsem!
Ne ileri, ne geri,
Ne geri, ne ileri!..
Dünya güzel olsaydı,
Doğarken ağlamazdık.
Yaşarken temiz kalsaydık,
Ölürken yıkanmazdık.