Terry Pratchett ile tanışma kitabım onun engin yazma tecrübesini paylaştığı bu kitapla oldu. İnsanların yazma rutinlerini veya geçmişlerini kaleme nasıl yansıttıklarını okumayı seviyorum. Besleyici ve motive edici bir etkisi olduğuna inanıyorum. Sör Terry eğlenceli bir kimlik, bir gün Diskdünya’yı da okumak isterim. Ama bunun dışında hayatla mücadelesini ve elde ettiği başarıyı şaşkınlıkla karşılamasını epey sevdim. Sanki bir yanlışlık varmış gibi bir hisle tek bildiği eylem olan yazmak ve okumaya devam edişini gözlemek heyecandı. Onu yazmaya teşvik eden unsurun temelde okumak olduğunu söylemek yanlış olmaz. Bulduğu her şeyi okuyarak geçirdiği çocukluk döneminin etkilerini tahmini ölümüne kadar taşımıştı.
Muhteşem bir hayal gücüne sahip arsız bir hayalperestten bahsediyoruz. İnsanlığın gördüğünü başka bir forma sokmak konusunda üzerine yok. Yazdıklarını okumayı bu yüzden çok istiyorum. Bununla birlikte iyi bir okur olması sebebiyle önerileri ve etrafına dair gözlemleri de hayli işlevli gibi duruyor. Katıldığı fuarlar, gazete yazıları bu kitapta çok daha fazlası mevcut.
Ölüme dair kaleme aldıkları Öfkeli Günler başlığı altında karşımıza çıkıyor. Alzheimer hastalığına yakalandığını öğrendikten sonra hem hastalıkla hem de İngiltere’deki sağlık hizmetlerinin sınırlarıyla mücadelesi takip etmeye değerdi. İlacın temini için konan yaş sınırıyla başlayan bu savaş ötenazi hakkıyla ilgili paylaşımlarla devam etti. Daha önce üzerine uzun uzun düşünmediğim bu konuda bana da düşünecek birçok şey verdi yazar. Yazacak, düşünecek ve üzerine konuşacak birçok öneriyle bu kitabı tamamlamaktan mutluyum.
