Şüphe:
çıplak ayaklı bir gece gibi
ilerliyor içimde.
Nâzım Hikmet
Sayfa 49 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Nereden gelip nereye gider bu trenler? Binsem beni de götürür mü düşler ülkesine?"
Sayfa 34 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
... bunca çekilen acının ardından, hiç yaşanmamış güzel günlerin geleceğine inanıyorduk.
Sayfa 21 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Düşte mi yaşıyorduk, gerçekte mi?
Sayfa 17 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ev içinde beni mutlu edip umut veren en değerli nesneler kitaplar, kitaplıklar olmuştur. Kitap olmayan evler bana hala çıplak, ağzına kadar dolu olsa da boş ve çirkin görünür.
Sayfa 73Kitabı okudu
Bu toprak çıplak ve haşindi. Fakat ne yapalım ki bizim toprağımız buydu.
Ah ey dertlerini gaztelere radyolara
Adlarıyla ya da rumuz yansıtanlar!
Yalnızlık ateşine düşmüş ellerini
Gene kendi ellerinde ısıtanlar!
Okşanır bilirim katı duvarlar
Duvarların çıplak soğuk betonları.
Sayfa 80 - Kırmızı Kedi Yayınevi
Birden kendini bu dünyada daha önce hiç hissetmediği kadar yabancı, üvey hissetti. Çıplak yara gibi acıdı içi. Kendinden bile daha güçlü olmasını gerektiren bir kimsesizlik, bir kaybolmuştu şu yaşadığı ve insan bu çeşit bir kimsesizliği anca kendi yurdunda, kendi insanlarının arasında yaşardı.
Sayfa 32Kitabı okudu
Ve unutmayın ki mutlu olur toprak çıplak ayaklarınızı hissetmekten ve rüzgâr özlem duyar saçlarınızla oynamaya.
