“Aşk tüm güzelliğine karşın insanı sınırlayan bir yan taşır. Bizim yüreklerimizde sınır yoktu. Aşk, yaşamı belirleyen çizgilerden yalnızca bir tanesidir. Bizim soluduğumuz ise yaşamın kendisiydi.”
İnsan bir yerden kaçmayı bu kadar çok isterse sonunda kalır.
Sayfa 372 - Doğan KitapKitabı okudu
Sanki dünyada tekmişim. Sanki bir ben doğmuş, görünen bir benmişim gibi; beni yansıtmayı unutur olur ayna. Et, kemik ve varlığımın tüm işaretleri silinmiş kadar çıplak. Çabasızca (zavallı Rigaut'nun kalbinde değil) olayların içinde yüzen.
Sayfa 7Kitabı okudu
size açabilmeliydim içimi
geceler yalnız size
ve yüzüm kızarmadan
çocukluğumun küçük aşklarını
anlatabilmeliydim
geceler yalnız size.
benim de aşklarım oldu
size açabilmeliydim içimi
geceler yalnız size
ve yüzüm kızarmadan
çocukluğumun küçük aşklarını
anlatabilmeliydim
geceler yalnız size.
benim de aşklarım oldu
O özlem geçmiyor, değil mi?
Sayfa 363 - Doğan KitapKitabı okudu
İnsan bu köyün içinde yürürken, aldığı ilk izlenim kederdi. Jeolojik çağların yara izleriyle, çıplak ve yalnız dağlar kule gibi yükseliyordu. Bu kanyonlarda güneş öğleden sonra erken batar, kar yağışı sonbaharda erken başlardı; her yerde Doğanın eli insana karşı gibi görünüyordu ve insan onun kudretine yenilmişti. Kampların içinde daha da zalim bir keder hissediliyordu sefillik ve hayvaniliğin kederi. Sebze bahçeleri oluşturmak için birkaç zavallı girişim yapılmaktaydı, ama kömür cürufları ve duman her şeyi öldürüyordu ve hüküm süren renk kir rengiydi.
Yazar Victor E.Frankl’ın geçmişi
Barbarlık yuvası toplama kamplarında kendisini çıplak varoluşuna indirgenmiş olarak bulmuştur. Babası, annesi, erkek kardeşi ve karısı kamplarda ölmüş veya gaz odalarında öldürülmüştür. Kendisi ve kız kardeşi haricindeki tüm ailesi bu kamplarda yok edilmiştir. Peki sahip olduğu her şeyi kaybetmiş, her değeri yok edilmiş, açlık soğuk ve zülüm çeken ve her saat öldürülmeyi bekleyen bu adam kendi yaşamını nasıl yaşamaya değer bulabilmiştir?
Sayfa 9 - Önsöz
Bir tek sokaktaki çiçek satan çingeneler sevimliliklerini kaybetmediler.
Sayfa 325 - Doğan KitapKitabı okudu
işlemek arı gibi
akmak sularca
ve donatmak gelin gelin
donatmak yeryüzünü
ortasında alanların
ortasında caddelerin
pamukların pirinçlerin ve buğdayların
aç ve çıplak
aç ve yetim
aç ve yalnız
ölüp gitmek gökyüzüne!
PDFKitabı okudu
Davet
Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
Bu memleket bizim!
Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
Ve ipek bir halıya benziyen toprak
Bu cehennem, bu cennet bizim!
Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın
Yok edin insanın insana kulluğunu
Bu dâvet bizim!
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşçesine
Bu hasret bizim!
Sayfa 77 - Bilgi Yayınevi
Eğer yeniden başlayabilseydim hayata
İkincisinde daha çok hata yapardım
Kusursuz olmaya çalışmaz sırt üstü yatardım
Neşeli olurdum ilkinde olmadığım kadar
Çok az şeyi ciddiyetle yapardım
Temizlik sorun bile olmazdı asla
Daha çok riske girerdim seyahat ederdim daha fazla
Daha çok güneş doğuşu izler
Daha çok dağıtırmanır daha çok nehirde yüzerdim
Görmediğim birçok yere giderdim
Gerçek sorunlarım olurdu hayali sorunların yerine
Yaşamanın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben
Yeniden başlayabilseydim eğer yalnız mutlu anlarım olurdu
Farkında mısınız bilmem ama yaşamak budur zaten
Eğer yeniden başlayabilseydim pabuçlarımı fırlatır atardım
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarımla
Bilinmeyen yollar keşfeder güneşin tadına varırdım
Çocuklarla oynardım bir şansım olsaydı eğer
Ama şimdi 85'indeyim ve
biliyorum ölüyorum...
Tarih bize, devrimlerin şu demirden kanununu öğretiyor: Mevcut otoriteyi kökünden söküp atma ne kadar geniş çapta yapılırsa, yerine geçenler de egemenliklerini kurmak için o kadar çok çıplak kuvvete dayanmak zorunda
kalırlar. Çünkü sonuçta, meşruiyet zorlama olmadan otoritenin kabulünü içerir; onun olmayışı, her rekabeti bir kuvvet denemesine dönüştürür.
Yalanın kostümü çoktur ama gerçekler çıplak gezer.
