Mübadele günleri.
“Bugünler benim en büyük kederim, onulmaz acımdır. Beni zorla toprağımdan ediyorlar. Toprağım etim kanımdır benim, babam öldüğünde bile bu kadar üzülmemiştim. Ölüm zülümdür.“
“Siz kötü bir şey yapmadınız. Doğan güne, parlayan ışığa, her şeyin başı toprağa, parlayan denize saygı duydunuz. İnsana sevgiler götürdünüz. Sizin içinizdeki insanlık sizi böyle yaptı. Cümbür cemaat üzülme karşı koydurdu.”
“İnsanoğlu için toprağından edilmek kadar bir zulüm yoktur.“
Dedikodunun yayılma hızı ışık hızıyla yarışır.
“Millet gazete gibidir. Bir kişi bunu anlatır, birkaç günde on bin kişi olur, ondan sonra dilden dile bütün memleketi dolaşır. Burada ne kadar biliyorsak , Van’da da o kadar biliyorlar.“