Bu mısraya başlamak ne kadar zor oldu bilsen.
İlk defa bir şiiri günlere yayarak yazıyorum, farklı kağıtlara…
Varsın işi bilmez desinler.
Hakikaten de bilmiyorum galiba nasıl yazılısın, ucuz bir kağıda, tükenmiş bir kalemle.
Tuhaf hisler var kirpiklerimde
Kocaman bir duvar, görünmüyor kitaplardan.
En sağ üst köşeden aşağı kadar şiir
Tozlu olmayan tek raf
Çıplak ayakların uzanmış sehpaya
Seninle beş yıl sonra bir an düşlemek, huzur.
Seni sevmek, normal.
Kirpiklerimde böyle düşler var.
Unutmuşum savrulurken bucaklara.
Kazanmak için en çok çaba sarf ettiğim,
Kaybetmekte bir saniye bile tereddüt etmediğim, güven…
Kimseye besleyemedim seninle olana dek.
Bir saniye bile kaybetmedim güvenimi, sana…
Kimseye ait olmaya çalışmadım.
Sen benim hak etmediğim, iyi olasılığımsın.
Biliyorum, hep daha fazlasını isterim, insanım.
Fakat sende kalmak isterim artık, huzurluyum.