Ama Cirith Ungol hakkında bu gece konuşmayacağım, îhanet! ihanetten korkuyorum; o sefil yaratığın ihanetinden.
Güneşin altında, batıdaki topraklarda
çiçekler açar belki baharda
Ağaçlar tomurcuklanır, akarsular
Neşeyle şakır belki ispinozlar
Ya da bulutsuzdur gece belki
beyaz birer mücevher gibi
Elf yıldızlarını taşırlar
dallanmış saçlarında salınan kayınlar
Burada yolumun sonunda
karanlıklara gömülmüş yatsam da,
bütün yüksek ve güçlü kulelerin
ve sarp dağların ötesinde,
Güneş tüm gölgelerin üstünden aşar
ve yıldızlar yaşar sonsuza kadar:
Gün bitti demeyeceğim asla,
asla veda etmeyeceğim Yıldızlara.
(Sam'in Cirith Ungol Kulesindeki Şiiri)
Kralın Dönüşü KitabıKitabı okudu
Cirith Ungol'un Merdivenleri
"Zaten burada hiç olmamalıydık, yola çıkmadan önce bu konuda daha fazla şey öğrenmeliydik. Ama sanırım bu hep böyle olur. Eski masallardaki ve şarkılardaki bütün o kahramanlıklar Bay Frodo: Maceralar yani, öyle derdim adlarına. Hep bunların, o masalların mükemmel kişilerinin çıkıp aradığı şeyler olduğunu düşünürdüm, çünkü onlar macera isterlerdi, çünkü maceralar heyecan verici, yaşam ise biraz sıkıcıydı; bunu spor olsun diye yapıyorlardı falan filan. Fakat gerçekten önemli olan öykülerde, ya da akılda kalan öykülerde böyle olmuyor. Kahramanlar sanki bu olayların içine düşüyorlar - yani yolları onları o tarafa götürüyor da denebilir. Ama galiba onların da, bizim gibi bir sürü seçenekleri oluyordu ellerinde, geriye dönmek gibi; sadece onlar geri dönmüyordu. Eğer dönüyorlardıysa bile bizim bundan haberimiz olmuyordu çünkü dönenler unutuluyordu. Biz sadece yollarına devam edenlerden haberdar oluyorduk - ve dikkatini çekerim, hepsi de mutlu bir sona varmıyordu - en azından öyküdeki veya öykü dışındakilerin mutlu son dedikleri bir sona varmıyorlardı. Yani memleketine dönüp de, her şeyi bıraktığı gibi olmasa bile yolunda bulması gibi - yaşlı Bay Bilbo gibi yani. Fakat mutlu sonlu öyküler en iyileri sayılmazlar her zaman, gerçi içinde bulunulacak en iyi öyküler sayılabilirler aslında! Acaba biz ne tür bir öykünün içine düştük?"
Sayfa 369Kitabı okudu
"Söyle bana," dedi, "bir umut var mı ? Frodo için demek istiyorum; ya da en çok Frodo için."
Gandalf elini Pippin'in başı üzerine koydu " Hiçbir zaman daha fazla umut olmamıştı," diye cevap verdi. "Bana söylendiğine göre, bu ancak ahmakların umut edebilecekleri bir şey. Cirith Ungol'u duyduğum zaman..."
Tolkien used the linguistic potency of myth to heighten the realism and density of his stories, providing a bridge between the remote past of Middle-earth and the epoch in which his tales took place. Hence, in The Lord of the Ring, the elves and Elvish-speaking figures sing songs dedicated to Beren, Earendil and other legendary heroes and heroines; a soldier of Gondor says "May the Valar turn him aside" when attacked by a Mumak; Frodo says "By Elbereth and Luthien the fair, you shall have neither the ring nor me!" when threatened by the ring-wraiths; the name "Eibereth Gilthoniel" is used, variously, as a desperate shield by Frodo on Weathertop, a war-cry by Sam in Cirith Ungol, and an expletive of despair by Legolas at the sight of a winged NazgUI on the banks of Anduin; in the dark of Moria, Aragorn says of Gandalf: "He is surer of finding the way home in a blind night than the cats of Queen Beruthiel"; and so on.
Sayfa 129 - e-kitapKitabı okudu
