Ömründe ilk defa karşısına, Fasarya’yı candan beğenen, ona inanan, hayatını onunla paylaşmaya razı bir kadın çıkıyordu. Bir kadın tarafından beğenilmek… Ama çirkin, ama uyuz, ama ucube, zarar yok. Beğenilmek. Bu ne büyük kelimedir farkında mısınız beyler, Fasarya hep önüne bakıyor, sevincini göstermemeye çalışıyor, göstermediğini sanıyor, ama belli ki bir zilleri eksik. Ayıplanmaz da. Hangimiz öyle değiliz?