Ona baktı. Gözbebeklerine çizerek hayalini saklamak, son halini en güzel olanla hatırlamak için baktı.
Unutmak. Küçümsenemez bir açıklama getiriyor bu kelime, yaşadığımız medeniyetin zavallılarına. İnsanlar, peygamberler aracılığıyla ulaştırılan bilginin gereklerini unutmakla attılar bu medeniyetin temellerini. Yani hep yaratılmakta olan kâinatın kendilerine hatırlattığını değil, kendi zihni kabullerinin, mantık mekanizmalarının kazandırdığını üstün saydılar. Zannı sistemleştirdiler. Risaletin insanlara ulaştırdığını unutmak ile hakikatin, hakkın üzerini örtmek bir medeniyet olarak temayüz etti. Burada "küfr" kelimesinin aslî anlamının "örtmek" olduğunu hatırlamak yerinde olur. İnsanoğlu kendi aslına ait, eşyanın yaradılışının aslına ait hakikatin üstünü örtme çabasına giriştiği zaman küfre doğru yol almış oluyor. Örtme çabası "nefs" dediğimiz, bizi beş duyumuzun sınırları içinde tutan gücün eğilimlerine duyduğumuz zaafla belirginleşiyor. Hatırlamayı ihmal ettiğimiz zaman kendi koyduğumuz kuralları, keyfi görüşümüzü mutlaklaştırıyoruz. Böylece "bâtıl itikad" dediğimiz psikolojik ortam içine düşüyoruz. Bizim türbelere çaput bağlamaktan herhangi bir şey beklememizle, çağdaş bilimden herhangi bir şey beklememiz arasında bu bakımdan büyük bir fark yoktur. Her iki durumda da insanın fizik ve moral yapısının sınırlarını çizerek, bu sınırları mutlaklaştırarak yani bu sınırlamayı kendi keyfimize göre yaparak dünyayla bir bağlantı aramış oluyoruz.
İlk Doğa Filozofları, Fikirleri ve Öğretileri:Atomcu Felsefe Fragmanları
"Söz, eylemin gölgesidir." - Demokritos
1. Giriş:
Bu inceleme yalnızca kitap üzerine olmayacak. Felsefe Tarihi’ne doğru çok kısa bir yolculuk gerçekleştirecek ve sonrasında Doğa filozoflarından bahsederek Atomcu felsefeye geçeceğiz. Ek olarak, 
Demokritos ve 
Leukippos’un hayatları ve diğer filozoflarla ilişkilerine dair bilgiler de yer
Bir Hafıza Sarayı Nasıl İnşa Edilir?
Romalı hatip Cicero'ya göre mekan yöntemi (loci yöntemi) olarak bilinen mekansal ezberleme tekniği Simonides isimli Yunan şair ve sophos (bilge adam) tarafından keşfedildi.
De Oratore diyaloğunda Cicero, Simonides'in katıldığı bir şölende ev sahibinin onuruna bir şiir okuduğundan bahseder. Şiiri okuduktan kısa bir süre sonra, dışarı çağrılır ve o gittiğinde şölenin yapıldığı salonun çatısı aniden çöker ve diğer konukların ezilerek ölmesine neden olur. Bazılarının cesedi parçalanıp tanınmayacak hale gelir ki bu büyük bir sorundur çünkü uygun cenaze törenlerinin yapılması için kimliklerinin belirlenmesi gereklidir. Fakat Simonides, şölen masasının etrafında oturan her bir konuğun yerini görsel hafızasını kullanarak, ölülerin kimliklerini belirleyebilmiştir.
Bu deneyimden yola çıkarak, Simonides herkesin konumlarını seçerek ve hatırlamak istedikleri şeylerin zihinsel imgelerin çizerek hafızalarını geliştirebileceğini fark etti. Eğer resimler zihinde canlandırılan yerlerde belirli bir sırayla saklanırsa, o zaman çağrışımın gücü sayesinde herhangi bir şeyi hatırlamak mümkün olacaktı. Sonucunda ortaya çıkan mekan yöntemi, Antik Yunan ve Roma'nın bazı retorik tezlerinde tarif edilmiştir ve günümüze daha çok hafıza sarayı olarak bilinmektedir.
Sayfa 15
Daha iyi zamanlarını hatırlamak onu mutlu mu ediyormuş yoksa geçmişin hatıraları sadece acı mı veriyormuş?
