14 nisan 2022 yılında "Kinyas ve Kayra" kitabıyla başlamış olduğum Hakan Günday yolum bu gün okuyup bitirdiğim Emre Orhunun çizimlerini yaptığı, H. Gündayın yazdığı "Kana diz Kana" kitabıyla (aslında çizgi roman geçiyor) sonlandı.
H. Günday belki bu dünya için elbette bir Dostoyevski, Tolstoy, bir Hügo değil, ben onları da
Hem güzel, hem üzücü...
...
Az önce 3 yaşındaki kardeşim Janya, bana "Dijwar, silgi jêbir e?" diye bir soru sordu. Yani, silginin Kürtçe'deki karşılığı "jêbir" mı diye sordu... Ben de, evet dedim. Sonra dönüp her zaman izlediği, Kurmancî, Kirmanckî(zazakî) ve Soranî yayın yapan çizgi film kanalı Zarok Tv'yi izledi.
Bu size sıradan bir durum gibi görünebilir. Ama benim için apayrı bir mutluluk. Gençliğinin en verimli döneminde bile kendi dili hakkında bilgisi olmayan(uğraşmayan) insan sayısının fazla olduğu şu dönemde, 3 yaşındaki bir çocuğun kendi diline olan ilgi ve merakı elbette beni mutlu eder. Bir yandan da o kadar genç ve yaşlının 3 yaşındaki bir çocuğun dil bilinci kadar bilince sahip olmaması acı veriyor.
Her millet kendi dili ile vardır. Bir milleti millet yapan en başta dildir. Bu Türk olsun, Arap olsun, Laz olsun, Ermeni olsun; kendi diline sahip çıkmayan, yeteri kadar saygı göstermeyen hiçbir kişiliğin saygınlığa erişeceğini düşünmüyorum.
Dilinizle yaşayın, diğer diller ile kardeş olarak...
Hayat asla bıraktığın yerden devam etmez; zaman geçer ve her şey değişir. Sen de değişirsin, sadece bunun farkında değilsindir.
Her şey insana dairdir; şöhret, çaresizlik, açgözlülük, yalnızlık, gerçeklerle yüzleşmek, korku, yas tutmak ve beklemek. Ama ne olursa olsun yola devam etmelisin. Hayat, uçurumun kenarında ince bir çizgi. Hayat, zorlu bir oyun; pes edenlerin kaybettiği...”
Leyla ile Mecnun