Aslında baktığı her yerde iki farklı tip insan görebiliyordu: Mutlu, gülen, bağıran üniformalı askerler ve çizgili pijamaları içinde mutsuz, ağlayan, birçoğu sanki uyuyormuş gibi boşluğa bakan insanlar...
Kitabı filmi ve konusu hakkında önceden hiçbir bilgim olmadan okudum.
Sürükleyici ve oldukça yalın bir şekilde olayların anlatıldığı bir kitap. Ayrıca, bir çocuğun gözünden masumiyeti görürken büyüdükçe insanların nasıl da gözlerinin kör olduğunun ve masumiyetlerini yitirdiklerine de şahit oluyorsunuz.
Basit anlatımı var ancak konusunun okuyucuyu çok şaşırtmadığını ve tahmin edilen olayların olduğunu da söylemeliyim. İyi okumalar.
Bu kitabı okumaya başladığınızda, Bruno adında dokuz yaşındaki bir çocukla yolculuğa çıkacaksınız ( ama bu kitap dokuz yaşındakiler için değil ) ve er geç Bruno ile beraber bir tel örgüye varacaksınız.
Kitabı şu anda olan Filistin İsrail soykırımı döneminde okumak (sosyal medyada görsek de) onları, onların yaşadıklarını daha fazla anlamamı sağladı. İki tarafta da olan masum insanlara oluyor…
Kitabın sonunda ‘elbette tüm bunlar çok uzun zaman önce oldu ve böyle bir şey bir daha asla olmaz.
Bu zamanda ve bu çağda tabii ki.’
öyleyse şu an 2024 yolunda yaşananlar nedir? sorgulanmalı..
Ve kitabın son bölümü geçiştirilip bitti. Bruno’nun daha fazla onların hayatını görmesini yaşadıklarını yaşamasını istedim. filmde sonun daha net olduğu söylendiği için bugün filmini de izleyeceğim. :)
#236310714#236264862
Bruno kendini aynada görünce şimdi Shumel’e ne kadar benzediğini düşünmeden edemedi. Tel örgülerin diğer tarafındaki herkeste bit olduğu için mi kafalarının kazındığını merak etti.