Doğan cüceloğlu kahramanımdan '
Benim çocuğum benim beklentilerimi gerçekleştirmek için değil kendi hayallerini keşfedip onları gerçekleştirmek için yaşamalı ...
Zamansız Masal
"kardelen zamansız açar zamanda
susturulmuştur artık kavgası
için için yanar bu yürek
kardelen zamansız açar zamanda
diye başlar tüm masallar
artık/duraksız gökyüzü
gecesi gündüzüne geçmiş bir çocuğum ben
susturulmuş kavgalar sürüklenir havada
ve kardelen
zamansız açar
zamanda
yine bir kadın çığlık çığlığadır
anlatılan her masalda"
-betül kaba
Mendil
Yolda dilenen çocuklardansa, bişeyler satan(mendil, su, yarabandı vs.) çocuklara yardım etmeyi daha doğru buluyorum. Bugün yine öyle bi çocuğa denk geldim. Hastaneden çıkıp yürüyordum kafasını gömmüş, bağdaş kurmuş, 8- 9 yaşlarında, esmer bir oğlan çocuğu...
Önünde bir kutu, içinde de mendiller...
Yaklaştım. Kafasını bir kitaba gömmüş pür dikkat okuyor. Beni fark etmedi bile.
Mendil ne kadar?, dedim. İki lira, dedi. Çok nakit taşıyan biri değilimdir. Bir 5 liram vardı. Bir tane alabilir miyim?, diyip uzattım. Birbirimize teşekkür ettikten sonra ben yoluma, o kitabına baktı.
Kendimi sorguladım sonra. İmkansızlıklar içinde imkan yarattım mı? diye. Yada imkan yaratanlara ne kadar yardım ettim diye. Bazılarının elinden tutmak gerekir. Tuttum mu peki yeterince?
Bir 5 lirayla ekmek bile alınmıyor artık. Ama çocuğum dualarım seninle. Yolun açık olsun...
Ertesi günün ders planını ögrencilerle hazırlarken birden öğrencim Efe'den "hocam size bir laf edebilir miyim?" nidası yükseldi... Bir laf et bakalım dedim tabi içim biraz tedirgin🤓 Çünkü Efe hiperaktivitesinden dolayı sürekli ikazlarla seslendiğim yer yer beni sinirlendiren bir çocuğum 🤭 Neyse ettiği laf ile övdü mü yerdi mi anlamadım ama kendisi güzel bişey söylediğini iddia etti😅Ettiği lafı yorumunuza bırakıyorum: HOCAM SİZ TEK BAŞINIZA ORDU GİBİSİNİZ.
Bana "ögretmenim, karpuz gibisiniz dışınız sert içiniz şeker gibi" sözünden sonra ikinci akılda kalacak iltifatım bu 😁
Emek Ağlıyor!
Güneş altındaydık,
Tayınsız ve umutsuz
-yüz binler ve milyonlar,
Kitaplarda arıyorduk ışığı,
Yitik bir limanda kızgın kumlar,
İşçilerin ve memurların alın teri,
Annem, "Emek ağlıyor çocuğum!" derdi,
Şimdi daha iyi anlıyor, kavrıyorum,
Damarlarımda akarken yaşama telaşı...
Benim çocuğum benim beklentilerimi gerçekleştirmek için değil kendi hayallerini keşfedip onları gerçekleştirmek için yaşamalı.