Bir insanın ailesi ona çocukluğunda yeterince ilgi,sevgi,şefkat,bağlılık ve mutluluk veremezse,o insan kaç yaşına gelirse gelsin,hep bir yerlerde tökezliyor bence,hayata hep 1-0 yenik başlıyor...Yazarımız Yozo'nun ağzından aslında kendi hikayesini anlatmış...Nasıl bir çocuk olduğundan başlayıp ,37 yaşına kadar hayatla başa çıkmasını ,akıcı fakat hüzün dolu bir dille yazmış,mutsuz bir döneminizde okumanızı tavsiye etmem açıkçası.
Yozo umutsuz,insanları reddedemeyen,naif,kırılgan ve mutsuz bir insan...ama bu içinde yaşadığı duyguları hep derinlerde saklayıp, dış dünyaya umursamaz,neşeli gibi davranmayı başarmış bir karakter...Bu iki ruh hali,zaman zaman şaşırtsa da ,sürpriz bir sonla bitmiyor,en azından bana öyle olmadı...Son olarak kitapta iki tanesi yer alıyor,fakat yazarımız 5. Denemesinde henüz 39 yaşındayken intihar ederek ,yaşama veda ediyor...Herkese huzurlu geceler, keyifli okumalar