O istenmeyen bir çocuk olarak doğmuş, babası annesini terk etmiş ve annesi sevgilisinden hamile kalarak ona bir kardeş vermiştir. Annesi yaşadığı acılardan sonra sigara ve alkole başlamıştır. Bir gün elinde sigara ile koltukta uyuyup bütün evi içinde küçük oğlu ile ateşe verene kadar hayatları zorluklar ile geçmiştir.
O gün daha on yaşında iken sahip olduğu tek aileyi de kaybetmiştir. Bir şekilde hayatta kalmayı başarmış, değişik işlerde çalışmış, sokaklar evi olmuştur. Aradan yıllar geçmiş kendi yuvası düzeni olsun istemiş, hatta yuvasını da kurmuştur. Karısı ve çocuklarıyla güzel bir hayatı vardır. Ama hep bir şeylerin eksikliğini hissetmiştir.
Birgün işten eve dönerken yaptığı kaza bütün hayatını değiştirmiştir. Geçirdiği krizler, gördüğü halüsinasyonlar, şiddete yönelmesi, evden ayrılması ve en sonunda da bir örgüte katılması geldiği son nokta olmuştur. O artık “Öncü” takma adı ile kendi adaletini sağlamaktadır.
Ancak her gün içten içe biraz daha çürürken, sağladığı adalet vicdanının sesini susturabilecek midir?
Yazardan okuduğum ilk kitaptı ancak son olmayacağı kesin. Okuması çok keyifli ama kelimeler ile ifade etmesi de bir o kadar zor bir eser. Düşündüren, sorgulatan hatta kendinizi kelimeler içinde kaybettiren bir kalemdi. Psikolojik, sosyolojik, felsefi konuların ağırlıklı olduğu ve özellikle toplum konusunda nokta atışlarının yapıldığı bir kitaptı. Başlarda kitaba girmek beni zorlasa da sonrası akıp gitti ve elimden bırakamadım. Kesinlikle tanışmanız gereken bir kalem olduğunu düşünüyorum.
Mehmet yapar bizleri öyle derinlere