Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
AŞK SENİN SOYADIN MI?
Kalbimde fırtınalar kopuyor aşkım,
Bilemezsin bu ağırlığı.
Ne Jüpiterim ne buzdan öte Neptün,
Senle sımsıcak bir yıldız,
Senle bambaşka bur evren.
Senin sesinle dinen yağmurlarım var,
Gülüşünle kâinatımda mucizeler.
Karşındakini yargılamayı bırakırsan ‘bana zarar verdi’ yargısından kurtulursun. ‘Bana zarar verdi’ yargısından kurtulursan zarar dediğin şeyden de kurtulmuş olursun.
İyi de ben güçlü filan değilim ki! Böyle vir vir vir konuştuğuma bakma. İnsan başka çaresi olmayınca öyleymiş gibi yapıyor.”
“Bazen insan, konuştuğu kişi daha ağzını açmadan neler
İçimizde bizi hiç rahat bırakmayan, bizden sürekli bir şeyler isteyen, verdikçe alan, aldıkça istekleri durmadan değişen, arsız mı arsız bir şeyler var. Her istediğini versen bile -veremezsin ya-rahat durmaz. Her şeye çok çabuk sahip olmuş şımarık çocuklar gibidir. Bu sefer de verdiklerinden bıkar, olandan usanır, olmayanın peşine düşer.
Oblomov böyle eve kapanıp ne yapıyordu? Okuyor mu, çalışıyor mu, yazı mı yazıyordu? Evet, eline bir kitap, bir gazete geçerse okurdu. Önemli bir eser çıktığını duyunca da okumaya heveslenirdi; kitabı elde etmeye çalışır, ondan bun- dan ister, çabuk getirirlerse okumaya koyulurdu. Konuyu şöyle böyle anladı mı, zihni işlemeye başlardı; biraz daha gayret etse eseri kavrayabilirdi; ama sabrı tükenir, yatağa uzanır, gözlerini tavana diker, öyle bakakalırdı. Kitap da yanında bitirilmemiş, anlaşılmamış dururdu. Çabuk uyanan hevesi hemen geçiverirdi. Bir defa kapadığı kitabı da bir daha açtığı olmazdı.
Oysa İlya İlyiç de herkesin çocuğu gibi büyümüştü. On beş yaşına kadar yatılı bir okulda kalmış, sonra da babası onu, bir hayli duraksamadan sonra öğrenimini bitirmek üzere, Moskova'ya göndermişti. Oblomov'un utangaç ve durgun huyu, okulda, aile farkları gözetilmeyen çocuklar arasında, tembelliğinin ve şımarık heveslerinin açıkça ortaya çıkmasını önlemişti. Sınıfta öğretmenin dediklerini uslu uslu dinlerdi; çünkü bundan başka yapabileceği şey yoktu. Derslerini ter dökerek, uflaya puflaya, güçbela öğreniyordu. Zaten bütün bunları Tanrının insanları cezalandırmak için icat ettiğine inanırdı.
Sayfa 73Kitabı okudu
Büyük Umutlarımız Şöylemesine Maviydi
İçimizde bizi hiç rahat bırakmayan, bizden sürekli bir şeyler isteyen, verdikçe alan, aldıkça istekleri durmadan değişen, arsız mı arsız bir şeyler var. Her istediğini versen bile rahat durmaz. Her şeye çok çabuk sahip olmuş şımarık çocuklar gibidir. Bu sefer de verdiklerinden bıkar , olandan usanır , olmayanın peşine düşer. Adına mutluluk dediğimiz şey işte o olmayandır.
Sayfa 6Kitabı okudu
Yine ağlayıp bana sarılıyor musun? Niye yapıyorsun, bunu? Kendi yükümü çekemeyip, onu bir başkasının omuzlarına atmaya geldiğim için mi? Sen de acı çekeceksin, ben de şımarık çocuklar gibi tatmin olacağım!
Sayfa 413 - Nilüfer YayıncılıkKitabı okudu
Bence çocuklar daha akıllı
Kendileri büyüdükçe hataları da büyüyen, çocuklardan sadece yaşça büyüklük ve beden biçimi bakımından farklı olan, onlardan daha az şımarık ve kararsız olmayan, ayrım gözetmeksizin hazların peşinde koşan, doğal eğilimlerinden değil, korkularından ötürü huzursuz ve içine kapanık olan bu kişiler olgunlaşmış sayılır mı?
