(…) çocuklar asla unutmaz. Zaten bu yüzden onların karşısında söylenenler ve yapılanlar çok önemliydi; ancak hepsi yatmaya gittiklerinde bir rahatlık geliyordu üstüne. O anda artık hiçbirini düşünmek zorunda değildi çünkü. Yalnızca kendisi olabilir, kendi başına kalabilirdi.