"Fergap, fesini kap!"
"Ağlaya ağlaya eve geldim.
Ağladığımı görsünler istemez, hep gizli gizli ağlardım.
Onun için de babam, arkadaşlarına,
— Benim oğlan hiç ağlamaz! derdi.
Eve yaklaşınca, yüzümü gözümü sildim.
Anneme çekine çekine,
— Hoca'nım fesimi aldı anne... dedim.
Annem,
— Maşallah, maşallah!...
Oğlum «Fergab»a gelmiş... diye sevinçle beni sevip, öpüp okşadı.
Töre öyleymiş, çocuk Kur'an okumayı öğrenip de İnşirah sûresini
okurken «Fergap» dedi mi; hoca da, «Fergap, fesini kap!...» der,
çocuğun fesini başından alırmış.
Böylece çocuğun yetiştiği anababaya bildiriliyor.
Şimdiki sınıf karneleri gibi bişey...
Bir tepsi börek yada baklava götürülür,
Hoca'dan fes geri alınırmış.
Annem, bir tepsi börek yaptı.
Hoca'nıma götürdü; ben de fesimi geri aldım.
Annem, bir tepsi baklava götüremediği için çok üzülmüştü;
bu üzüntünün ne demek olduğunu,
şimdi kendi çocuklarıma anlatamam ki..."
Yokuşun Başı / Aziz Nesin
Dünyaların en iyi babası benim babamdır Düşmandır düşüncelerimiz
Dosttur ellerimiz
Dünyada tek elini öptüğüm
Babamdır
Kırkını geçtin adam olmadın der
Başım önümde dinlerim
Onünde tek baş eğdiğim babamdır Sabahlara dek Kuran okur
Anamın ruhuna
İnanır ona kavuşacağına
Bana gâvur der
Diş bilemeden
Dünyada tek bağışladığı ben
Tek bağışladığım odur
Başım derde girdikçe bakar çocuklarıma
Bitürlü ölemiyorum der senin yüzünden
Çocuklar ortada kalacak
Ölemez kahrimdan benim
Yaşamak zorunda benim yüzümden Gözlerindeki ateş bakışlarında söner Tuttuğun altın olsun der
Çocukluğumu tek anlayan odur
Dünyaların en iyi babası benim babamdır
Katıksız baba sevgisi...
Şimdi altmış yaşımda anılarımın bu bölümünü yazarken, baba olarak özeleştirimi yapmak, babalığımdaki eksikliğimi söylemek istiyorum. Ben çocuklarım için, babamın bana olduğu denli iyi bir baba olamadım. Hem maddi, hem manevi olanaklarım babamınkinden çok üstünken, yine de babamın bana gösterdiği anlayışı, hoşgörüyü çocuklarıma gösteremedim. O babam ki, benden başka hiçkimseye hoşgörülü olamamıştı. Babamın beni zeki olduğum, çalışkan olduğum, iyi olduğum gibi bir niteliğimden ötürü değil, her ne olursam olayım, hiçbir karşılığı olmadan salt çocuğu olduğum için sevdiğini anlıyordum. Katıkısız bir baba sevgisiydi işte bu...
Sayfa 183 - Nesin Yayınevi 17.Baskı
