Gerçektir..Ama bana ait değil..
~
Bugün kendimle barışmaya karar verdim. Aldım vicdanımı karşıma bu yorgunluk yetmez mi(?!) diye sordum. Ses etmedi durdu ve bir kez daha sızladı.
Ah! dedi ah! Anladım bir kez de onu yorduğum için sızladı vicdanım.
Ertelenmiş bir uykum ve hep kendimden yorulmuşluğum var benim. Artık erken uyuyacağım..
"Ahmet Arif'in de dediği gibi...
Belki de
....
Şiirim yaralıdır
Çünkü yaralıdır yurdum.
Kınalı kuzularım
-Kızlarım
Oğullarım-
Yaralıdır.
çocukluğum Ve şiirim
Şair yüreği, herkeste olduğu gibi yaprakları kesilmekle tükenmeyecek bir enginara benzer..
Sayfa 5 - cem yayıneviKitabı okudu
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar.
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...
Sayfa 3Kitabı okudu
Mülteci adlı şiirim
MÜLTECİ
Giderken
Çelik göğsünde çiçekler açmıştı
Paslı havayı solumak zordu
Kaç zamandır yas tutulmuyor ölülerin ardından
Derdini ancak
Gözyaşlarıyla anlatabilen çocuklardan
Haberler getirdim
Özlemle yad edilen
Nesli tükenmiş çiçeklerden de biraz koku
Biraz umut
Biraz da sağaltılmış elemler taşıdım
Susuz bir yaz geliyor çünkü sevgilim
En yüksek platoları bile hazırlıksız yurdumun
Ben neylerim
Heybemde
Yalnız çocukluğum
Ve mülteci sesimle
09.02.20
Kenan KARA
BAHARLARIN SEYRÜSEFERİ
.
Emily Dickinson :
"Bahar öyle güzel, öyle eşsiz, öyle beklenmedik bir mutluluktur ki kalbimle ne yapacağımı bilemiyorum." der.
Anais Nin:
"Baharı hissetmek istiyorum, dünyayla olan aşkımı yenilemek için..." der.
Sylvia Plath
GEÇEN ZAMAN
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar.
Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli, uysal çocukluğum.
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim.
Sizleri bulmak için ne yapsam?
-Doğduğum ev! Rahatlıyacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini..
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar..
Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum
Nerde kaldı sevgilim seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığın, neydi güldüğün?
Ah, nasıldı yaşamak?
Çocukluğum Ve Şiirim
Bu konferans, 1954’te Pablo Neruda tarafından Şili’nin Santiago Üniversitesinde verilmiş ve Buenos Aires’te çıkan Capricornio dergisinin haziran-temmuz 1954 tarihli 6. sayısında yayınlanmıştır.
"Gerçeğe ulaşmak için anlatmak, yine anlatmak... sular ve bitkilerle, ormanlar, kuşlar ve köylerle ilgili bu öyküye böyle başlamalıyım; çünkü şiir budur, en azından benim şiirim budur. Ama, her şeyden önce şunu bilmenizi isterim: bu salonda kendisini sıkıntı içinde hisseden biri varsa, o da benim. Üstelik yalnızca kendimden söz- etmek zorunda kalışımdan değil...
Şair yüreği, herkeste olduğu gibi, yapraklan kesilmekle tükenmeyecek bir enginara benzer. Ancak bu yapraklar eti ve kemiğiyle kadınlara, gerçek aşklara ve düşlere yataklık etmekle kalmaz, ayrıca yaşama arzusu ve gururla işlenmiştir. Biraz olsun gururlu olmayan, gerçek anlamda şair değildir. Kitabı yayınlanmamış büyük bir şair olamayacağı gibi..."
Sayfa 5 - Bağlam Yayınları / 6
Y.odabaşı
Çalınmış Bir Mahşer İçin Ahval
sefil bitler hala uzayın boşluğunda yaşıyor ve içimde bir abdal ağlarken ufuklar
caddesinde ufuksuz adam,sesine bir küfür katmış sokaklara saçıyor... arada
üşümüş gözlerle,pörsümüş göğüslere bakıyor;üşümüş gözler üşüyo,üşümeye
bakıyo...
için içimde gerilen hayat ,turuncu laleler ve ıssız insanlık,artık sıcak