Her gün geçtiğim için mi, yoksa boşluktaki duy-guları yansıttığı için mi, yoksa herkes sözünü ettiği için mi, hep Sisler Bulvarı'nı okuyorum. Bekleyen gemiler. Uzak limanların özlemi. Düşlenen, erişilemeyen sevgililer
Oysa ben henüz taşra bahçelerinin erik ağaçları altındaki durgunluktayım.
"Bir gün uzak dünyaları bende taşıyacağım."
Şunu 20 yıl yapalım
Beş yıl süreyle yaşadığım acıları, iki saatlik bir filmde görüyorum
Hayat
Bir anda karamsarlığa düşüyor, mutsuzlukla baş başa kalıyorum