"Bir duygunun kendine has niteliğini ve tadını dile getirmede, bugüne kadar Tolstoy'u geçebilen hiçbir yazar olmamıştır."
Isaiah BerlinKitabı okudu
Dış dünyanın zerrecikleri ve iç dünyanın kıpırdanmaları
"Uzayın, zamanın ve neden-sonucun düşünce biçimleri olması, hayatın özünün bu biçimlerin ötesinde olması yeterli değildir; tüm hayatımız bu biçimlere giderek bağlanmaktan ve sonunda onlardan kurtulmaktan ibarettir."
Sonsöz - Vasilli ShchukinKitabı okudu
İlkgençliğimizde sevgilerimize yalnızca tutkular egemendir, bu bakımdan da hep kusursuz insanları severim. Ama tutku dumanları dağılmaya başlayıp bu duman arasından mantığın pırıltılı ışıkları süzülmeye başladı mı tutkularımızın bize sevilesi kişi diye dayattığı insanı gerçek kimliğiyle, -üstünlükleri, kusurlarıyla- görmeye başlarız ve bunlar içinden yalnızca kusurlar hiç beklenmedik bir biçimde ve abartılmış olarak gözümüze çarpar, böylece de yeniliğe karşı olan eğilimimiz ve başka birilerinin de kusursuz olabileceği umudu bizi eskiden tutkuyla bağlı olduğumuz, hayranlık duyduğumuz kişiden soğutmakla kalmaz, içimizde ona karşı bir nefret uyandırmaya da kışkırtır ve biz hiç acımadan onu fırlatıp atar ve yeni bir mükemmeli aramak için ileri atılırız.
"Ağlamıyordum, ama yüreğimin üstünde taş gibi ağır bir şey vardı."
Yapayalnızım. Süt mavisi göğün belirsiz bir noktasında duraklayıp asılı kalmışçasına oradan hiç ayrılmayan ve varlığıyla sonsuz boşluğu dolduruyormuşa benzeyen ay... Ayın parlak yuvarlağını çekip içine almış, gizlerle dolu görkemli doğa ve insanlara özgü küçük, acınası tutkularla kirlenmiş, ama yine de hayal gücünün ve sevginin sonsuz gücüne sahip zavallı bir solucanım ben... Doğa, ay ve ben aynı şeymişiz gibi geliyor bana bu anda.