-Ona öyle şeyleri nasıl söyleyebilirsin? O daha bir çocuk.
-Bir zamanlar hepimiz çocuktuk.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Bugün ne olmuş olursak olalım , hepimiz bir zamanlar çocuktuk .
Sayfa 112Kitabı okuyor
Bir gün, "benim için şiir yazdın mı hiç" demiştin. Göstermiştim, "şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta caddesi'ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen." Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. "Tenha gezen evliyam" dedim. "Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi."
Sayfa 24Kitabı okudu
Bugün ne olmuş olursak olalım, hepimiz bir zamanlar çocuktuk.
Sayfa 113Kitabı okudu
Baban
Saba, o zamanlar sadece çocuktuk. Büyüklerin dünyasının sınırlarından haberimiz yoktu. Dünyanın duvarlar ve parmaklıklarla dolu olduğunu, insanların birbirinden ayrıldığını bilmiyorduk. Köyün sınırındaki dağlar girintili çıkıntılıydı, nasıl bir çizgi çekilebilirdi oraya? Ülkeler bile ayrılamazken iki insan nasıl ayrılır? O zamanlar çocuktuk, tanımıyorduk sınırları; belki de anlayabilecek kadar zeki olmayacağız asla.
Sayfa 39 - KetebeKitabı okudu
"Bugün ne olmuş olursak olalım, hepimiz bir zamanlar çocuktuk."
Sayfa 113Kitabı okudu
“Bugün ne olmuş olursak olalım, hepimiz bir zamanlar çocuktuk.”
Sayfa 113
Sanırım biz yetişkinler çocukları azımsamak gibi büyük bir hataya düşüyoruz. Aslında bizim bunu çok iyi bilmemiz gerekir. Ne de olsa bir zamanlar biz de çocuktuk. Bizim de sorularımız ve yanıtlarımız vardı. Bu yanıtların kimi basit, saftı ve her zaman doğru olmazlardı. İşte yaşamı muhteşem kılan tam da budur. İnsan isterse her gün yeni bir şey öğrenebilir.
Sayfa 98Kitabı okudu
Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. "Tenha gezen evliyam" dedim. "Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi."
Sayfa 24 - Kırmızıkedi YayınlarıKitabı okudu
Bugün ne olmuş olursak olalım, hepimiz bir zamanlar çocuktuk.
Sayfa 113Kitabı okudu
İpi kopmuş boncuk
Bir gün, “benim için şiir yazdın mı hiç” demiştin. Göstermiştim, “şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi’ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen.” Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. “Tenha gezen evliyam” dedim. “ Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi.”
Bugün ne olmuş olursak olalım, hepimiz bir zamanlar çocuktuk.
Sayfa 113Kitabı okudu
Bir gün, "benim için şiir yazdın mı hiç" demiştin. Göstermiştim, "şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu Posta Caddesi'ndeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen." Kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerim içime dökülüvermişti. Susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen. Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık. Kaç hayat evimizde bizden çok soluk aldı. Sonra harfler girdi yoksulluğumuza. Sonra dünyanın bütün mazlumları. Elimde başkalarının rüyası, bir var oluş acısıydım önünde. Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı. "Tenha gezen evliyam" dedim. "Ben gittim harf harf dağıldım / Sen tamamladın cümlemi."*
Bugün ne olmuş olursak olalım, hepimiz bir zamanlar çocuktuk.
Sayfa 113Kitabı okudu