çoğumuzun durumu..
"İnsana hiçbir şey kazandırmayan bir işte kendimi paralayıp duruyorum. Boşu boşuna."
Sayfa 55 - Holden KitapKitabı okudu
Hayatımızda sürekli bir rahatlık peşindeyiz; ilişkilerimizde, sağlığımızda, beslenmemizde, işimizde, zihin hallerimizde hep bir rahatlık ve denge durumu arıyoruz. İniş çıkışlar bizi sıkıntıya sokuyor. Belirsizlik bizi telaşlandırıyor. Gelirimiz ve giderimiz belli olduğunda kendimizi rahat hissediyoruz; riskli işlerse bizi geriyor. Halbuki çoğumuzun
aklına gelmeyen temel bir gerçek var: Hayatta olmak demek iniş çıkışlar yaşamak, dengesizlikler içinde denge bulmak demektir. Her şeyi dengeli bir hayat bize göre değildir ve ölümle eş değerdir.
Karşıma çok sık çıkan, kitapların özetlerini dinleyebildiğiniz bir kitap uygulaması var. ‘Kendini geliştir’, ‘bir ay içinde en dikkati çeken kişi ol’, ‘sosyal ortamlarda bilmediğin bir konu hakkında konuşulurken artık sessiz kalma’ gibi söylemler üzerinden bazı tanıtımlar yapıyorlar. Bu bilgi burada dursun.
Bir de son dönemde bazı kişilerin her
Dünyada geçireceğimiz zamanı kullanmanın en iyi yolu bu mu? Zaten yoğun, sürdürülebilir olmayan ve bizleri tatmin etmeyen yaşam biçimlerimizi daha verimli hale getirebilmek için mi günlerimizi parçalara bölüyoruz? Herkesin para kazanması gerekiyor, ama bu süreç duyarlılıklarımızı ve daha derin ihtiyaçlarımızın önüne binlerce soyutlama ve dikkat
Sayfa 91Kitabı okudu
(Bugün bir arkadaşın paylaştığı ve çoğumuzun daha önceden duyduğumuz bir yazıyı, günümüzün konjonktürüne uygun gördüğüm için, bir kere de ben paylaşmak istedim.
Demek ki her konuda ve her kademede, öncelikle yöneticiler fedakarlık gösterecek ve daha sonra halktan istenecek...)
ÖRNEK MİLLET
JAPONLAR
Japonlar son derece sade, basit, yalın
Yani yalnız kalmaktan ve saklanmaktan uzaklaşmak için sadece seçtiğiniz birkaç kişiye içinizi açmanız gerektiğini anlamışsınızdır.
Meslektaşım Shasta Nelson, kitabı Frientimacy'de durumu çok iyi özetliyor: "Çoğumuzun yalnızlığı, yeteri kadar insan tanımamaktan değil, birkaç kişiye yeteri kadar yakın hissetmemekten kaynaklanıyor."
(5816) KEMALİZM, SİYONİZM ve TÜRKÇÜLÜĞÜN TEMELLERİ...
- Türkiye'nin İsrail'i kabul etme hususunda "sıraya girmesi" mecburî miydi?
- Türkiye'nin kabul etme hususunu ayrı değerlendiriyorum. Türkiye çok daha eski tarihlerden itibaren Cumhuriyetin kuruluşunu takip eden dönemde Siyonizm davasına o dönemin uluslararası siyasî dengeleri icabı çok fazla belli etmemeye çalışarak can-u
Sayfa 9 - 10, 11, M.Taha İnci, Tarihçi Said Alpsoy ile mülakat, Kemalizmle Siyonizm Arasındaki Karşılıklı Sevgi, Ontolojik Kökenlere dayanıyor!Kitabı okudu
“Çoğumuzun bu gezegenin üstündeki durumu sadece bir kalma, tutunma sorunuymuş. Ve bazılarımız ideallerle yetinirlermiş; bir hayal edinemediklerinden...”
Sayfa 23Kitabı okudu
....
Neoliberalizmin son tuzağı: Mindfulness
Mindfulness, Oprah Winfrey ve Goldie Hawn gibi ünlülerin de desteğini alarak anaakıma yerleşti. Meditasyon koçları, keşişler ve nörobilimciler Davos’a giderek Dünya Ekonomik Forumu’na katılan CEO’lara konunun inceliklerini anlattı. Mindfulness hareketinin kurucuları bir tür misyonere dönüştü. Bilim ve
·
Puan vermedi
Osamu Dazai insanın içten içe yok olmaya başlamasını öylesine içten anlatıyor ki, intihar aşamasında olunmasa bile yaşamda ne kadar çok şey yitirdiğimizi hissetmemizi sağlıyor. Bakıldığında rahatsız edici bir durum. Çünkü iyi veya kötü bir şeylerin bitmesi bir boşluk hissi yaratıyor. Osamu ise tamamen boşluk olarak yaşamış gibi. Hiçbir şeye,hiçbir yere ait olamamıș. En trajik tarafı ise kendisinin de bahsettiği ölmeyi bile becerememiş olması. Hayat Osamu ile dalga geçer gibi ölmeyi bile layık görmemiş. Osamu çok iyi bir yazar olmasına rağmen hayatı sefalet içerisinde yaşamış. Bahsettiğim sefalet maddi değil. Zengin bir ailenin çocuğu olarak yaşadığı için maddi bir sorun yaşamasa da hayatında yaşadığı sefaleti telafi edememiș. Şu an dahi çoğumuzun Dazai'den pek bir farkı yok. Bir yere ait olmak, kabul görmek uğruna çabalayan șaklaban topluluğu gibiyiz. Varlığını başka insanların kabul görmesi olarak düşünen yitik insanlarız. Fakat Dazai'nin bu durumu gözümüze sokarak aslında değişime yol açmış bir yazar olduğunu düşünüyorum. Berbat bir kişilikle sefil bir hayat sürmüş olsa da pek farklı olmadığımız için onu yargılayamam. Ama kendimizin farkına varmamıza yardımcı olduğu için kendisine çok saygı duyuyorum. Bize ne kadar sahte olduğumuzu göstererek kendi hayatının acınasılığının yanı sıra, sanki bizimle dalga geçiyor gibi (kendisinin bu amaçla yazdığını katiyen düşünmüyorum) acınası halimizi kendi üzerinden bize yansıtıyor. Eserleri kesinlikle okunmayı çokça hakediyor. O yüzden uzunca bir süre daha kendisini okumaya devam edeceğimi düşünüyorum.
Osamu Dazai
Ambulans çağırdığımızı söyledim. Duyup duymadığını ele vermeden, Kadir’e bakarak, “Çok garip,” diye devam etti. “Sanki yüzüyor.” Haklıydı, ayaklarımızın dibindeki beden sarhoşluğunun içinde kulaç atar gibiydi. “Hak ediyor…” Şaşırmıştım: “Neyi?” diye sordum. “Varoluş kavramıyla ödüllendirilmeyi.” Hâlâ sorar gibi baktığımı görünce, “Düşmeden önce bundan söz ediyordu,” dedi. “Çoğumuzun bu gezegenin üstündeki durumu sadece bir kalma, tutunma sorunuymuş; ‘Varkalış’ yani,” diye sürdürdü açıklamasını. “Ve bazılarımız ideallerle yetinirlermiş; bir hayal edinemediklerinden…” Ona ilk kez dikkatle baktım. Kadir’in ona ‘varoluş’tan, ‘varkalış’tan ve çoğunu unutmuşken hayallerden söz ettiği için. Değeri onaylanmıştı. “Adım Umut,” dedim. “Umut Çinici.” O, soyadını söylemeden, “Nihan,” dedi. Sonra ikimiz de yerde yatan adama baktık.
