Biliyor musun? Hiç kimse canımı senin kadar acıtmadı, acıtamazda.Hani beklersin ya yaralar geçsin diye. Sen geçmemesi için elinden gelen her şeyi yaptın ve hala yapıyorsun. Yaralar kanadıkça kanıyor, sızladıkça sızlıyor, inim inim inletiyor, ağlattıkça ağlatıyorsun, iliklerime kadar uzuvlarıma kadar ağrıları hissediyorum. Bu zamana kadar kendime bir yerde bulamadım sayende. Güvenmek istediğim tüm kalpler de yine senin yaralarını tanıyorum. Ne acı bir an biliyor musun? Güvenmek istedikçe güvenememek, çünkü senden başka kimsenin kalbini bilmiyorum, tanımıyorum, senin olmayan bir kalp nasıl olur, nasıl tanınır bilemiyorum. Benim bildiğim tek şey hayata olan o inancımı kırdığın tüm anlar var ya işte onları bir daha geri döndürememek çok acı verici. Hayata olan inancımı yitirdim...✍🏻✍🏻