İnsanlar bana soruyor:”Dövme yaptırırken acımıyor mu?”
Evet acıyor fakat insanların bana yaptıkları kötülüklerden çok daha az acıtıyor. Hayatın beni acıttığından çok daha az acıtıyor.
her şeyin üstüme geldiğini hissediyorum artık.. Gerçekten nefes almak bile yoruyor bazen.. içim sanki sürekli sıkışıyor.. ne kadar zaman geçse de değişen bir şey olmuyor.. Etrafımdaki herkes devam ediyor ama ben yerimde sayıyorum gibi.. Çabalamaktan yoruldum.. bazen hiçbir şey olmamış gibi davranıyorum ama içimde fırtına var.. Elimden geleni yapıyorum ama kimse görmüyor gibi hissediyorum.. Cevap beklemiyorum artık, sadece içimde bir boşluk büyüyor.. En kötüsü de şu: alışıyorum.. ve bu daha da çok acıtıyor.. Kalbim yorgun.. yıpranmış bir şey gibi.. İyi değilim ama anlatamıyorum.. içimde koca bir sessizlik var.. Nasıl dayanıyorum bilmiyorum ama hâlâ buradayım.. Aslında bazen tamamen kaybolsam kimsenin fark edeceğini de sanmıyorum.. Nefes alıyorum ama yaşamıyorum gibi.. Beklentim yok, umudum da azaldı.. İçimde hâlâ bir yer "geçer" diyor ama sesi çok kısık.. Rahatlamak istiyorum.. çok şey değil.. sadece biraz içimden çıkmak.. Ağlamak bile bazen işe yaramıyor artık.. Zaten sustum çoğu zaman.. Dinleyen yoktu.. Artık ben bile kendimi duymuyorum.. Her şey çok ağır.. ama nedense yine de buradayım.. Anlamsız da olsa buradayım..
İnsan kendi acısını daha çabuk sarıp sarmalayabiliyor , oysa sevdiğinin yarası daha çok acıtıyor yüreğini .
Hele de elinden bir şey gelmiyorsa ...
Sayfa 143 - Uğur Tuna Yayınları
