"Birçok kişi bunun bir rahatsızlık sebebiyle olduğunu düşündü. Bense madem açtırıyorlar, öyleyse alın size kafa dedim. Kadınlık özelliğimi gösteren bir şey olsun istemedim. Kapalı değildim ama açık gibi de değildim. Saçımı feda etmek zor gelmedi ama o kapıda açmak bana çok dokundu.(Yarar)
Sayfa 316 - Ekin yayınlarıKitabı okudu
Her şeye küsecek potansiyelim de ölümü hesaba katmamıştım
"Öldürmeyen hastalıkları sevmiyorum.
Bak, kaç gündür hastayım mesela ama ölmüyorum.
Göz açacak hâlde bile değilken sana "Hastaneye götürelim mi?" diyen ailen var. Sonra "Kalk, hazırlan."?
Kalkıp WC'ye gitmek hazırlanmaktan niye sayılmıyor ki? Ellerimi yıkarken kaç gündür dönüp durmaktan keçeleşmeye yüz tutan
"İçerisi su alıyor, bunun farkında mısınız?'' dedi Eren hesap sorarak.
''Farkındayız... Platform tam anlamıyla, her yanıyla hatalı. Elektrik devreleri, su sistemi, her şey hatalı... İşte bu yüzden
bunu çözmesi gereken biziz. Beş tane insanı denetimsizce yerin altnda yaptığımız bir platforma koyduğumuz ve başlarına bunların geldiği duyulursa bu haber sadece yayılmaz. Hayatımızı yakarlar..."
''Hayatınızı ben yakacağım." diyen Uraz'ın sözünü Taylan kesti.
"Uraz, biliyorum öfkelisin. Çok haklısın oğlum. Sana oğlum diyorum, senin yaşında bir oğlum var. Sizleri çocuklarım gibi
sevmeseydim sizi bu yarışma için seçer miydim? Tek istediğim sizi oradan bir an önce çıkarmak ama yalvarırım bana yardm edin. Siz yanımda olmazsanız bunu yapamam... Aileleriniz sizi aramaya başladı, beşinizin de ailesi sizi soruşturuyor. Bir ton yalanla olayı ertelemeye çalışıyoruz,
yayını canlı yapmayacağımızı ve her şeyin montajlandıktan sonra yayınlanacağını söylüyoruz ve uyku bile uyumadan sizi oradan çıkarmanın yolunu araştrıyoruz. Bunları size anlatamadım, korkmanızı istemedim ama sanırım sizi sizin yardımınız olmadan oradan alamayız. Lütfen bana inanın, lütfen bana yardım edin."
Susebron duraksadı. “Üzgünüm,” yazdı. “Seni kızdırmak istemedim. Ben — ”
Siri uzanıp onun koluna dokununca yazmayı bıraktı. “Hayır, hayır,” dedi Siri. “Kızmadım. Cilve yapıyordum sadece. Asıl ben üzgünüm.”
“Cilve?” yazdı Susebron. “Hikâye kitabımda böyle bir kelime yoktu.”
“Biliyorum,” dedi Siri. “O kitap ağaçlar ve diğer şeyler tarafından
"İçimide taşısaydın kendinle "
"Çok şey istemedim senden, seni tanıdığım an'dan daha uzakta bir yerde aramak istemiyorum, seni dedim.
Olduğun yer yurdun, gönlüm mülkün. Kendini apar topar taşıdın, diyar diyar gezdin, bulamadın mı yurt?
İçim kımıldamadı, bir nefes boşluğu bile
içimide taşısaydın, kendinle
sığınacak bir evin olurdu, soğuktan korurdu, kimsesiz hissettirmezdi,
karşılık bulan bir sesin olurdu,
yağardın gök yağmur.
Petrikor kokusuyla büyülenirdin."
Seni ilk gördüğümde
Herhangi biriydin benim için
Hiç kimseydin
O gözlerin, gülüşün herkes gibiydi
Ama ne hikmetse rüyalarıma girerdin hep
Nedendir anlamazdım
Düşünmezdim de pek seni
Bazen aklın anlamadığını kalp hissedermiş ya,
Öyleydi benimki de işte
Sen hiçbir zaman benim için doğru değildin
Ama yine de sevdim seni
İstemedim sevmeyi
Kaç kere vazgeçmeye çalıştım bir bilsen
Ama olmadı işte yapamadım
Bir şey vardı aramızda
Anlamadığım bir şey
Hiç kimseyken bir anda her şeyim oldun
Gecem, gündüzüm oldun
Bir anda gözlerin bana o kadar farklı gelmeye başladı ki
Onlara her baktığımda kalbim yerinden çıkacak gibiydi
Anlamadım, bulamadım neden sevdiğimi
Ama yine de çok sevdim seni
Bugün burada bir şey paylaşmak istiyorum. Bir düşünce, bir duygu... Çok yakından tanıdığım bir kişinin annesi vefat etmiş. Nasıl davranacağımı bilemedim ona karşı. Teselli etsem nasıl edeceğim ki. Anlıyorum seni desem yaşamadığım bir şeyi nasıl anlayabilirim ki. Soru sormadım hiç hatırlatmak istemedim. Ama çok üzüldüm. Yaşanan acının tarifi yok. Tarifi olmadığı gibi tedavisi de yok. Yerine başka bir şey koyabilecek bir şey kaybetmedi ki . Düşünüyorum. Düşünüyorum. Bakıyorum çevreme insanlar sevgilisinden ayrıldığı için sanki hayatının sonu gelmiş gibi davranıyorlar. Oysa hiçbir şekilde hayat acılarla bitmiyor. Bazen bazı insanların üzüldüğü şeyler çok basit geliyor. Bilmiyorum ya da ben çok derin düşünüyorum. Ama bazen hayatta da derin düşünmek gerektiğine inanıyorum. Derin düşünceler, derin duygular, hassas bir kalp ve düşünmekten yorgun düşen bir beyin. Bazen kendimi çok yıprattığımı düşünüyorum. Ama değer diyorum. İnsanları en hassas en ağır darbe aldıkları yerden kırmaktansa kendimi yıpratmayı tercih ediyorum. Çok değişik bir yazı oldu gece gece ama içimde kalmasını istemedim. Teşekkür eder, iyi geceler dilerim efenim.
;)
~HM~
