Açıkçası yazarın eserlerine karşı büyük bir önyargım vardı biraz olsun bunu kırmak için her şeye rağmen okumak istedim. Daha evvel Fesleğen'e de bu sebeple başlamıştım ama ne yazık ki bir süre sonra yarım bırakmak zorunda kaldım. Yani nasıl desem bilmiyorum ama düşünce yoğunluğu olan kitaplar, fazlasıyla güçlü kalemi olan yazarları okumaya ağırlık verdiğimden olsa gerek Hikmet Anıl Öztekin'in eserlerinin benim tarzım olmadığını açık bir şekilde söyleyebilirim. İyi ya da kötü tarzında bir şey söylemek istemiyorum. Ben tüm önyargıma rağmen denedim ve bana göre olmadığını farkettim. Gelelim Eyvallah 'a ;aslında doğrusunu söylemek gerekirse kitapta yazarın anlattığı kıssalar daha çok hoşuma gitti. Elbette beğendiğim cümleler oldu. Not aldım hatta. Kitap okuma alışkanlığını yeni edinmeye çalışan birisi için bazı hassasiyetler saf bir dille anlatılmış. Bu açıdan tavsiye edebilirim. Dediğim gibi ben hep, okurken anlamakta zaman harcadığım cümleler okumaya alıştığımdan bu dil bana bayağı sade geldi. Ha bu arada unutmadan;Başa ne gelirse gelsin Eyvallah demeyi unutmayın. Ne gelirse Rahman olan Allah'tandır. Elhamdülillah. 🥀Kitaptan hoşuma giden bir kısımda bazı değişiklikler yaparak paylaşmak istedim.
"Bir kuş olsam, ilk kanat çırpışım şehrine olurdu,
Şehrinin üzerinde süzülüp, sana bakmak için.
Seni gördüğümde gökyüzüne anlatırdım hissettiklerimi, çünkü ancak gökyüzü anlayabilirdi.
Bir sonsuzluk mavisi,
Özgürlüklerin ülkesi,
Seni benzetebildiğim tek yer,
Martıların başkenti."
Eyvallah.
