Moliere'nin tiyatro tarzı eserlerini çokkk sevdiğimi fark ettim, sanki okumuyor da yaşıyorum her defasında. Cimri kitabında da böyle hissetmiştim, Hastalık Hastası ile ilgili benim yapabileceğim tek eleştiri araya oyundan alakasız kısa perdelik sahneler eklenmiş biraz kopukluk oluşturmuş onun dışında çok akıcı ve güzeldi, kısaca oyundan bahsedecek olursam; Argan oyunda bahsedilen hastalık hastası karakter kendisini hep yorgun, halsiz ve hasta hissediyor ve kızı Angelique'nin doktor biriyle evlenip onu sürekli muayene etmesini istiyor ama kızının sevdiği Cleante sayısız diller döküyor bu evlilik olmasın diye, en sonunda kurnaz hizmetçi ve benim sevdiğim karakter olan Toinette'nin aklına bir fikir geliyor onun oynadığı oyun sayesinde Argan hem karısı Beline'nin kendisiyle sadece parası için evlendiğini öğreniyor hem de kardeşi Beralde'nin ısrarı üzerine hekim olmaya karar veriyor, o yaşta nasıl hekim olacak diye düşünmüş olabilirsiniz şaşırdığım ve kitapta yer alan bilgilerden biri de buydu, Moliere zamanında hekim olmak bir cüppe giyip, sakal bırakmak kadar kolaymış fakir üniversiteler de para karşılığında hekimlik diplomasını gösterişli bir mezuniyetle veriyorlarmış, Moliere eserlerinde hekimlerle çok dalga geçtiği için de ölümüne yakın kimse onu tedavi etmemiş ve o şekilde ölmüş, buna üzüldüm çünkü o zamandaki hekimlerin tek yaptığı hacamat gibi basit yöntemlermiş ve Moliere'nin de asıl eleştirdiği hekimlik değil yöntemleriymiş. Ben sevdim bence okunabilir :)
Cengiz Aytmatov yazıyorsa bu elbette mümkün. Matematik Bilimi’nin yapamadığını sihirli bir dokunuşla ‘’Edebiyat’’ yapar. Edebiyat, tam da bu noktada