Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Ahmet Ümit... Kırlangıç Çığlığı...
Daha önce aynı yazarın Sis ve Gece, Beyoğlu Rapsodisi, Beyoğlu'nun En Güzel Abisi, Kayıp Tanrılar Ülkesi ve Aşk Köpekliktir romanlarını okumuştum. Açıkcası benim için zirve, Yunan Mitolojisini sevdiğimden mütevellit Kayıp Tanrılar Ülkesi'nde kaldı.
Ancak verdiği toplumsal mesajları gözler önüne serersek sanırım Kırlangıç Çığlığı benim için sadece bir polisiye roman olarak kalmadı aynı zamanda birçok farklı duyguyu deneyimlediğim bir kitap oldu.
Öncelikle konusuna değinmek istiyorum. Roman, Nevzat ve ekip arkadaşlarının, çocuk tacizcilerini öldüren bir seri katili aramalarını konu ediyor. Komiser Nevzat olması hikayeye daha çok odaklanmamı sağlamıştı çünkü Nevzat ve ekip arkadaşlarının hayranı olduğum söylenebilir. Sonu benim görüşümce şaşırdığım bir son olmamakla beraber burada Ahmet Ümit'in asıl değinmek istediği konunun hayatın içindeki olaylar olduğunu, ve bize etik kuramlarını unutan bu insanların gerçekten var olduğunu, bu insanlarla yaşayıp onlarla birlikte göçüp gideceğimizi, başka açılardan bize sunduğunu düşünüyorum. Mültecilerin yaşadığı olaylara değindiğini ve bize, onlara farklı perspektiften bakmamızı sağladığını da değinmeden edemeyeceğim. Dili diğer kitaplarda olduğu gibi sade ve yalın olduğundan akıcılığını kaybetmemiş, dört yüz elli küsür sayfa olmasına rağmen insanda okuma isteği uyandırdığından çabucak bitirdiğim bir kitap olmuştu. 2024'te Ahmet Ümit'in diğer kitaplarını da okuyacağıma emin olmakla beraber, keşke bu kitabı daha önce keşfetseydim pişmanlığı da var üzerimde. Sağlıcakla kalın.
Binicisi olmayan bir ejderha trajedidir. Ejderhası olmayan bir biniciyse ölüdür.
Merhabalarr.
Şu ana kadar karşıma hiç bu kitabı beğenmeyen veya olumsuz yorum yapan biri henüz çıkmadı. Ve bu beni aşırı heyecanlandırdığı için de direkt olarak gidip kitabı satın aldım. Başlarken o kadar yüksek bir beklentim vardı ki, bunun ne kadar yüksek olduğunu da anlatamam. Ama okumaya başladıktan sonra ne yazık ki beni biraz rahatsız eden
Merhabalar bugün yeni başladığım Ötanazi Okulu serisinin ilk kitabının incelemesini yazmak istedim. Şimdiden iyi okumalar.
(Spoiler vardır)
Ötanazi Okulu - 1
Evet nereden başlayacağımı asla bilmiyorum ve büyük ihtimalle lafı dolandıracağım. Aslında çok ani gelişti bu seriye başlama durumum. Normalde aklımda farklı bir seri vardı ve son anda
Serinin son kitabı oldukça hareketli başlıyor. Kitabın arkasında yazanların hemen hemen hepsi ilk 100 - 150 sayfada gerçekleşiyor. Bundan dolayı kitabın geri kalanı sürpriz oluyor. Kule yolunda işler tempolu bir şekilde ilerlerken yeni yaratıklarla karşılaşıyor, önceki kitaplarda yer alan bazı karakterler tekrar kitaba dahil oluyor. Algul Siento
Birkaç zaman önce #zamaneşairinden #zamanarşını diye bir şiir kitabını konuk etmiştim #hercumaşiirgecesi rutinime.Ve yorumumda da size bazı yeni şairleri ayakta alkışlayasım geliyor demiştim.Şunu da eklemiştim; ben bu şiirlere resmen bayıldım.Sonra demiştim ki bir de; “Siz roman yazın @alkayacemalnoyan ve biz okuyalım.Tabii henüz tanımıyorum
Meh...
Çok güzel bir kurgu okuma ümidiyle başladığım fakat hayal kırıklığı ile bitirdiğim bir seri oldu. Psikolojik gerilim okuma vaadi sunan bir seri olmasına rağmen gerilimin yanından bile geçemeyecek kadar zayıf sahneler içeriyor. Yazar, olayları kitabın son 100 sayfasında bağladığı için maalesef ilk iki kitabı ve son kitabın yarısını "Bu neden böyle oldu şimdi, bu olay ne alaka, ne ara buraya atladı?" gibi sorular sorarak okuyorsunuz. Sahnelerde gerilim içermesini beklediğiniz heyecanlı yerler hep -time lapse- ile atlanılmış durumda. Örneğin bir durumdan kurtuluyorlar ama nasıl kurtuluyorlar bilinmiyor ve bu durum kitabın heyacanını çok kırıyor. Noah ve Mara aşkını ise ıkına sıkıla okudum. Tekne sahnesinin klişeliğini, ha öpüştü ha öpüşecekler şeklinde anlamsız cinsel gerilimleri söylemiyorum bile. Kitapta sevdiğim tek özellik araya serpiştirilmiş entelektüel kitap, film, yazar atıflarıydı. Onun da bazılarının zorlama olduğu çok aşikar. Ayrıca kitabın sonu olaylar havada kalacak şekilde özensiz yazılmış ve mutlu son havası vermek için gereksiz bir diyaloğa girilmiş. Gereksiz romantizm yerine daha heyecanlı ve elle tutulur bir şeyler yazılıp güzel bir yerde kesilebilirdi. Ayrıca ilk kitapta çok fazla yazım ve noktalama hatası vardı.
