"Pembe'nin kardeşine düşkünlüğü karşılıksız değildi. Yusuf iki yaşını doldurduğunda, o da en az onun kadar düşkündü ablasına. Uykudan uyanır uyanmaz "Anne" değil, "Aba" diye açıyordu gözlerini. Hele Pembe ortalardan görünmesin! 'Aba' diye 'Aba...' nidalarıyla evin içinde dört dönerek, oda oda aranıyor, bulduğunda sevinç çığlıklarıyla sarılıyordu ablasına. Onların sarmaş dolaş birliktelikleri biricik mutluluk kaynağıydı Keder'in! Bir keresinde çok istediğin bir şey olmazsa, boşlukta asılı kalırsın! demişti Fidan."