İhanet,
İhanet, yalnızca sevişmekle sınırlı bir olgu değil.
Herkesi aynı cümlelerle sevemezsin. Bu ihanettir.
Aynı şiiri iki farklı insana okuyamazsın, bu ihanettir.
Aynı şarkıyı birden çok insana hediye edemezsin,
bu ihanettir. Seviyorum deyip, zihninde başkasının var olması ihanettir...
-Ali Bayam
Furuğ'un babasına yazdığı mektup.
Şiir benim tanrımdır, işte ben şiiri bu denli seviyorum. Gecem, gündüzüm bunu düşünmekle geçiyor, kimsenin söylemediği yeni bir şiir, güzel bir şiir söyleyeyim diye. Kendimle baş başa olmadığım ve şiiri düşünmediğim günüm, anlamsız ve bir hiç sayılır. Belki şiir görünüşte beni mutlu kılamaz ancak ben mutluluğu kendim için başka türlü yorumluyorum. Mutluluk benim için ... güzel elbise iyi yaşam ve iyi yemek değil. Ben, ruhum memnun olduğu zaman mutluluk duyuyorum ve şiir benim ruhumu memnun ediyor. Şayet, insanların elde etmek için çırpındıkları o güzellikleri bana verseler ve karşılığında şiir söyleme yeteneğini benden alsalar, intihar ederim. Siz benden vazgeçin, siz bırakın ben sizce mutsuz ve aylak olayım, ancak ben hiç bir zaman yaşamımdan yakınmayacağım. Tannya ve çocuğumun ölümü üstüne yemin ederim ki ben sizi çok seviyorum. Sizi düşünmek gözlerimi yaşartıyor. Ben kimi zaman düşünüyorum ve düşünmüşüm, neden tanrı beni böyle yarattı ve neden şiir adlı şeytanı içimde canlandırdı ki, ben sizi memnun edemeyeyim ve hiç bir zaman sizin sevginizi alamayayım, ama bu benim suçum değildir. Benim, milyonlarca insanın kabullendikleri yaşam gibi sıradan bir yaşamı kabullenecek gücüm yoktur. Evlenmek niyetinde değilim. Ben yaşamım boyu hep ilerleyeyim ve toplumda seçkin bir kadın olayım istiyorum ve sizin, benim dediklerimi kabul etmeyeceğinizi sanmıyorum. mektup yazın.
Eylüldü
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa.
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Eylüldü.
Di’li geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bir Gün Mutlaka
Bu gün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu
yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür
gümbür bir telaş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne
güzel, düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz
“Başına sevda gelecek” şiirini; on iki yıl önce Zehra’yı yitirdiğini sandığı o berbat günlerde, kendisine en çok yardımcı olan şeyin, gönlü kırık bir âşığın umudunu tazeleyen bu olağanüstü şiiri tekrarlamak olduğunu söylüyor; sonra yumuşak bir sesle fısıldar gibi okumaya başlıyor: “Yolda kaldı gözlerim, sümbül saçlım, şarap dudaklım gelecek/Vay onun ceylan gözlerinin derdine düşene/Hayran olacak, mest olacak; başına sevda gelecek.” Ardından “işte bu son dize için seviyorum bu şiiri” diyor. “Başına sevda gelecek; insanın başına dert gelir, tasa gelir, bela gelir, kaza gelir ama sevda? Ne müthiş bir anlatım. Sevda, beklemediğin anda başına gelen bir hışım, bir kasırga, bir yıldırım. Her an başına gelebilir, ölümcül bir kaza gibi.”
Sayfa 424Kitabı okudu
Saudade
Denizsiz ve neşesiz memleketin çocuğuyum ben.
Gözlerimde hüzün demeti, bilir mi senin şehrin böyle yüzleri ?
Işıltısının haklı gururu büyüler herkesi. Büyü… evet. İlmek ilmek bağlamış yürekleri kendine. Hangi muskayı yapsan çözer düğümünü?
Evvela haklıdır gururu. Şükür sebebi meyletmeye gel memleketime.
Bak şehrime…
Cehennemden kor düşmüş her çehresine. Harlanmış yollarında yürüyenlere mi bu öfke ? Tepeden tırnağa, tırnağından tepesine.
Yedi tepeli şehrin bilir mi böylesini ? Tozu dumanı ciğerimin düşmanı olan şehrim aşinadır hepsine.
Ayrı dünyaların değil, ayrı şehrin insanlarıyız biz. Mağlubum senin yüzüne çarpan dalgalara, saçını okşayan rüzgara, gözlerini kamaştıran mavi dalgalara.
Şehrime ve kendime ama en çok kendime ücrada kaldım.
Bilirsin. İnsan en çok kendine geç kalandır ve kendine varamayandır
Kendime doğru yola çıksam 1500 km eder mi dersin ? Kendine varamayan, ve sana da bir adım atamayan dizlerimin bağını çözdüler sevgilim. Işıksız şehrimin karanlık odasından yazıyorum sana bu şiiri. Yüreğimle seviyorum seni.
Karanlıkta büyürmüş ya göz bebeği, karanlığımda büyüttüm bende seni…
-saudade 🧚🏻♂️
Sone 71
Ben öldüğümde benim için yas tutma,
Bildirirken somurtkan çanlar dört bir yana
Dünyanın bütün bu iğrençliğinden kaçıp da
Yaşamaya gittiğimi en iğrenç solucanların yuvasına.
Okurken dizelerimi, unut onları yazan eli de şimdi.
Öyle çok seviyorum ki seni, ah sevgili,
Unutmanı isterim beni o şirin düşüncelerinde.
Beni düşündükçe acı çekmendense,
Büsbütün unutmanı isterim ismimi.
Kim bilir, ben toprak olduğumda, gördüğünde bu şiiri
Zavallı adımı söylemek zorunda da hissetme.
Bırak senin aşkın da çürüsün ben çürüdükçe.
Böylelikle şu hınzır dünya bakıp da senin yasına
Benden ötürü hor görmez seni ben göçtükten sonra.
Sayfa 77Kitabı okudu
ÜÇ KEZ SENİ SEVİYORUM DİYE UYANDIM
Üç kez seni seviyorum diye uyandım
Tuttum sonra çiçeklerin suyunu değiştirdim
Bir bulut başını almış gidiyordu görüyordum.
Sabahın bir yerinden düşmüş gibiydi yüzün.
Sokağı balkonları yarım kalmış bir şiiri teptim
Sıkıldım yemekler yaptım kendime otlar kuruttum
-Taflanım! diyordu bir ses duyuyordum.
Cumhuriyetin ilk günleri gibiydi yüzün.
Kalktım sonra bir aşağı bir yukarı dolaştım
Şiirler okudum şiirlerdeki yaşa geldim
Karanfil sakız kokan soluğunu üstümde duydum.
Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğun.
(İlhan Berk kime yazdı bilmiyorum ama bu sabah bu ülkeye çok yakıştı bu şiir.)
İlhan BERK
Dikkat Şiir içerir !!!
Çok seviyorum ya bu şiiri ve türküsünü
Yeşil pencerenden bir gül at bana
Işıklarla dolsun kalbimin içi..
💖
youtu.be/JGctR2akuwg?si=...
Ahmet Muhip Dıranas ~ Onur Akın 💓
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
bazı ırmaklar tükenmek için akar
günlerce gezdim bu mısram haysiyetiyle
benimdir
sormuştun bir keresinde
sen çok aşık olmuşsun, bense ilk
yalnızca buymuş gibi aramızdaki eşitsizlik
oysa aşk siyasetnamedir
sınıf duvarlarına asılan ferman kesinliğinde
evet, çok aşık oldum senden önce
ama seninle öğreniyorum sevmeyi
kırk yılda öğrendim şu kadarcık gerçeği
şimdi hem aşığım sana hem seviyorum seni
sırf bu sözün hatırına yirmi yıl sonra yeniden oku bu şiiri
senindir
ferman senindir
