“çok sıkıldım buradan. tek ayakla sekmeden yürümeye çalışmaktan. hep dengede görüneyim ama her kapının ardına çöküp saklanmaktan. omzumu düşürmekten çok sıkıldım. yalanlarımdan yanlışlarımdan hatalarımdan. kendime sormaktan, neden yaptım? kendimden ve sorulardan. bir daha nasıl o kadar güzel yemekler yaparım? bir daha kime bakarım yanağını sever gibi? sorulardan. akşam sefası rüzgardan ters döndü. cırcır böcekleri uykumu getiriyor. birinin hem ölmüş hem bu yolda yürümüş olması beni çok incitiyor. yani nasıl. kocaman kadın aklımla küçücük çocuk aklımla bir annenin kızı olan aklımla herkese ablalık yapan aklımla, kazdığım çukura beni yatırıp üstümü örten aklımla, nasıl. kimse nasıl olduğunu sormadığında büyüdüğünü sanıyorsun çocukça ama nasıl. yasemin hanım omzunda ağladığında nasıl. hep mantıklı düşünmen gerektiğinde. hep çıkışı bulman gerektiğinde. hep çıkışı bulan sen olduğunda, nasıl, iyi mi böyle?”
'Sıkıldım çok, her dakika düşünmekten, üzülmekten
Artık yok, kalmadı gücüm düşmekten, yenilmekten
Pişmanım erken vazgeçmekten, kendimden."
Bu havada, bu saatlerde iyi geldi…
Çok sıkıldım kendimden
Verdiğim sözlerden Tutamadığım sözlerden
Çok sıkıldım
Çok sıkıldım yalanlardan
Huysuz kadınlardan
Mutsuz adamlardan
Çok sıkıldım
Sıradan hayatlar içinde
Ne zormuş kendin olmak
Ne zormuş özgür olmak
youtu.be/cmtS6X5S82c?si=...
Dünyanın sonuna doğmuşum !
Sıkıldım çok, her dakika düşünmekten, üzülmekten
Artık yok, kalmadı gücüm düşmekten, yenilmekten
Pişmanım erken vazgeçmekten, kendimden
Bu alem geçmiş kendinden
Ne gelir elden?
Dünyanın sonuna doğmuşum
Ya da ölmüşüm de haberim yok
İyi bilirdik derler elbet ardımdan
Bundan büyük bi' yalan yok
Yok, bundan büyük yalan yok
Sıkıldım çok her dakika düşünmekten, üzülmekten
Artık yok, kalmadı gücüm düşmekten, yenilmekten
Pişmanım erken vazgeçmekten, kendimden
Bu âlem geçmiş kendinden, ne gelir elden?