Çok sıkıldım. Herkesten.. Her şeyden.. Konuşulan her kelimenin, başkalarına kurulan her cümlenin fazlalık olduğunu hissettiğim günlerdeyim sanırım. Böyle durumlar aslında biraz yansıma etkisiyle ortaya çıkıyor. Sözde kendimden kaçmak istiyorum, fakat kendimden kaçmaya cesaret edemediğim için herkesten ve her şeyden sıkılma tepkisi olarak ortaya çıkıyor. Herkesin dünyasının kendi içinde olduğunu da varsayarsak, insanın kendi varettiği dünyasından sıkılması, kendisinden sıkılması değildir de nedir ?
Sıkıldım çok, her dakika düşünmekten, üzülmekten
Artık yok, kalmadı gücüm düşmekten, yenilmekten
Pişmanım erken vazgeçmekten, kendimden
Bu alem geçmiş kendinden
Ne gelir elden
Dünyanın sonuna doğmuşum - maNga