Mutsuzluk genel olarak dişi çizgiyi izler. Bazı kalıtsal anomaliler gibi anadan kız evlada geçer. Geçerken de zayıflayacağını daha yoğun , daha kalıcı ve daha derin olur. O dönemler erkekler için çok daha değişikti. Meslekleri vardı, siyaset ve savaşlar vardı; enerjilerini dışa vurup rahatlayabilirlerdi. Bizse bunu yapamazdık. Biz kuşaklar boyunca yalnızca yatak odasını, mutfağı, banyoyu tanıdık; binlerce, milyonlarca adım atar, is görürken hep aynı kini, doyumsuzluğu içimizde taşırdık. Ben feminist mi oldum? Hayır, korkma, yalnızca geride kalanlara daha parlak bir ışık altında bakmak istiyorum.
...
Annemin, ninemin tanıdığım pek çok kişinin yaşantısını düşündüğüm zaman, aklıma hep bu görüntü gelir işte. Yukarı tırmanmaktansa yarı yolda patlayan ateşler.
Sayfa 37Kitabı okuyor
!spoiler içerir!
Nedense 
Perihan Mağden'in bu kitabını korkarak, ürpererek okudum. Kitabın diziye özel baskısının arka kapağında yazan cümledeki gibi: "Kırık bir kalbin romanı, aynı zamanda tekinsiz bir gerilim." O tekinsizlik yoğun ve başarılı bir şekilde nakşedilmiş.
Anne ile kızının kaçış hikayesi bu. Romanın adını herkes kendine göre yorumlayabilir.
Mobbing Bank Diyor ki;
Kuklalar Arasında ki Kör Dövüş
Kuklacı ile savaşan bir tek Mustafa Kemal Atatürk'ü tanıdı dünya ve insanlık.
Gerisi kuklacı lehine kuklalar arası dövüşten ibaret.
Kuklacı ile savaşalım diyen çok az olduğu için fırsat büyük.
Kuklalar iplerinin oynatıldığı kadar hareket edebilirler.
Kukla yaratanlar ve kukla oynatanlar farkını
Ne kadar da tanıdık
"Senin anlayacağın, düşmanlarımızın Vahhabilere destek ve yardımı Arapları çok sevdiklerinden değil, Arabistan'da ve diğer Arap yurtlarında kendi emellerine engel gördükleri Osmanlı'yı zayıflatma umudundan."
Sayfa 40 - Kapı Yayınları 700 Bütün Eserleri 83
karanfil
(16 Haziran 2004)
Ayça okulunun kapısından koşarak çıkarken etrafına göz gezdirdi. Tanıdık hiçbir yüz görmemenin verdiği üzüntüyle omuzları çökmüştü. Bugün annesi de babası da onu okuldan almaya gelmemişlerdi.
Bu çok sık yaşanan bir durum değildi. Sadece annesinin ve babasının işi olduğu zamanlar olan bir durumdu. Babası muhtemelen daha işten
"Unutmak, olağan karşılamak istediğim çarpıcı gerçek gene içime işlemişti. Ona bakarken, çok tanıdık birini görüyormuşum, onu biliyormuşum duygusuydu bu. Bana benziyordu."
Sayfa 21 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
^^^
Büyük değişimler yapmak zorunda kaldığımızda kendimizi fırtınalı bir denizin ortasında kalmış gibi hissederiz. Gökyüzü karanlıktır, yağmur görüş mesafesini düşürmüştür ve deniz fenerini göremiyoruzdur. Oysa bu durumu yaratan sadece zihnimizdir. Karanlığı yaratan, görüş mesafesini düşüren şeylerse korkularımız ve kaygılarımızdır. Zihnimizdeki fırtına belirdiğinde içimizdeki evet diyen güçlü sese yenik düşmemiz çok daha kolay olur. Bilinmeyenin ormanına dalmaktansa tanıdık sularda yüzmenin rehavetine kapılırız. Oysa yapmamız gereken tek şey fırtınanın sahteliğini görmek ve sakince karaya ulaşmak için harekete geçmektir.
^^^
Çok tanıdık
Hayatımla ilgili seçimlerim, erkeklerin beni seçmesini zorlastırıyordu. Antropoloji okuyup, kitaplarla hastalıklı bir ilişki içinde olmam bile tek başına yeterliydi. Üstüne üstelik işve, naz, göğüs dekoltesi, makyaj, topuklu ayakkabı ve mini etek gibi kadınsı kabul edilecek hiçbir şeye sahip degildim.
Sayfa 14Kitabı okudu
Şermin Yaşar'ın kalemini bilenler bilir, içimizden biri karşımızda konuşuyor gibidir.Bu kitap yine bu üslupla yazılmış, okurken bu olaylar sanki karşı komşumuzun evinde yaşanmış gibi hissettim. O kadar içten, o kadar yakın... Bir roman olarak yazılmış olmasına karşın bende yine öykü kitabı hissi uyandırdı. Bunun nedeni belki de dediğim gibi üslubuydu. Çok merak ettiğim ve almak için sabırsızlandığım bu eser aile bağları dışarıdan sağlam gibi görünen ama aslında içten çok kopuk olan 3 erkek kardeşin hayatından yola çıkarak kaleme alınmış. Eşleri, aile yapıları muazzam tanıdık... Kitabın sonu ters köşeydi, baştan bu 3 çocuğun annelerine aşırı kızsam da sonrasında çok hak verdim. Yaşanılan şeyler kolay hazmedilecek türden değildi, sonu ters köşe olan bir kitaptı. Ve sanırım ben karakterlerden en çok Nurten'e üzüldüm. Şunu bir kez daha farkettim ki; eş seçimlerimizde ya da hayatımıza aldığ ımız sevgililerimizde tamamen yarası yaramıza denk olan, hayatta hemen hemen aynı yollarda yürümüş, yaklaşık olarak aynı acıları çekmiş birilerini seçiyoruz. Yarası tanıdık olan daha güven veriyor. Farkına varabilirsekte birbirimizi onarıp hayatı daha güzel yaşıyor, acılarımızı iyileştiriyoruz. Farkına varamazsak da daha çok kanatıp acıtıyor, birbirimizden kopuyoruz.
Her daim güzele niyet edip, onarabilmek ve çiçekli yollarda yürüyebilmemiz dileğiyle...
Okumanızı tavsiye ediyorum...
Şermin Yaşar
