Zihinsel Bariyerler :)
Biliyorum, şu anda bu satırları okurken çoğunuz bana öfkeleniyorsunuz. Çünkü beni takip edenler ve takip ettiklerimin katıldığı konular olurken, katılmayanların, karşı gelenlerin kızdıkları hususlar çok daha fazla olabiliyor.
Anlamadığım ara sıra tepki vererek yorum yazdığım bana rahatsızlık veren hususları affınıza sığınarak belirtmek istedim.
Sana bir sır vereyim mi kadim arkadaşım
* Çok yürek tüketme
* Her sorunu çözmeye çalışma
* Enerjini kendine harca
* Keşke dediğin şeylere takılma
* İyi ki dediklerini sık sık yap
* Kimseyi memnun etmeye çalışma
* Özverilerin için madalya bekleme
* Ev göçüp gidiyor olsa bile al eline
kahveni çık açık havaya iç
* Herkesin nabzına göre şerbet hazırlama, unutma şeker zararlı, boşver
* Bir gün takdir edileceğin günü bekleme
Neden biliyor musun ?
Bunların hepsini yaptıktan sonra bir gün gelecek ki
Eyvahhh diyeceksin, yaşlıyım ve tek başımayım. Artık hiç bir işe gücüm yetmiyor. Ne kadar yolum var bilmem ama yoruldum ben diyeceksin...
Sonra bakacaksın ki etrafına sen varsın, ilaç poşetin var, hayal kırıklıkların var...
Gözünden iki damla yaş düşecek ya hah işte o yaşı düşürmemek için gözünden bu verdiğim sırrı iyi sakla!
Sana birkaç sır vereyim mi?
•Çok yürek tüketme.
•Her sorunu çözmeye çalışma.
•Enerjini kendine harca.
•Keşke dediğin şeylere takılma.
•İyi ki dediklerini sık sık yap.
•Kimseyi memnun etmeye çalışma.
•Herkesin nabzına göre şerbet hazırlama, unutma şeker zararlı, boş ver.
•Bir gün takdir edileceğin günü bekleme.
Neden biliyor musun?
Bunların hepsini yaptıktan sonra bir gün gelecek ki;
Eyvahhh diyeceksin!
"Yaşlıyım ve tek başınayım. Artık hiçbir işe gücüm yetmiyor. Daha ne kadar yolum var bilemem ama yoruldum. " diyeceksin.
Sonra bakacaksın ki sen varsın, ilaç poşetin, hayal kırıklıkların var...
Gözünden iki damla yaş düşecek ya, işte o yaşı düşürmemek için gözünden, bu sırları iyi sakla!..
Dm’ye gelen enteresan sorulara ve mesajlara topluca cevap
*Sen sevdamısın yoksa yalan dolan.
-Yok belayım.
*Bir kadının yalnızlığının sebebi, kendi kusursuzluğudur. Güzelsin. Kimse cesaret edip yanına gelemez.
-Bir zahmet mallarda gelmesin.
*Çok asil bir kadın kokusu alıyorum.
-Madem o kadar iyi çalışan bir burna sahipsin o vakit onu çok daha iyi işler için kullan.
*İnsan hep huzuru aramak için mi
Sana bir sır vereyim mi arkadaşım;
* Çok yürek tüketme.
* Her sorunu çözmeye çalışma.
* Enerjini kendine harca.
* Keşke dediğin şeylere takılma.
* İyi ki dediklerini sık sık yap.
* Kimseyi memnun etmeye çalışma.
* Özverilerin için madalya bekleme.
* Ev göçüp gidiyor olsa bile al eline
kahveni çık açık havada iç.
* Herkesin nabzına göre şerbet hazırlama, unutma şeker zararlı, boşver…
* Bir gün takdir edileceğin günü bekleme.
Neden biliyor musun ?
Bunların hepsini yaptıktan sonra bir gün gelecek ki, Eyvahhh diyeceksin! Yaşlıyım ve tek başımayım. Artık hiç bir işe gücüm yetmiyor. Ne kadar yolum var bilmem ama yoruldum ben diyeceksin...
Sonra bakacaksın ki etrafına sen varsın, ilaç poşetin var, hayal kırıklıkların var...
Gözünden iki damla yaş düşecek ya, işte o yaşı düşürmemek için gözünden, bu verdiğim sırrı iyi sakla!
"Yarısı öldü ama en azından bir hikayeleri vardı." Acıttı
"Kitapların çoğundaki Katniss Everdeen ve Harry Potter 'dan, Hazel Grace Lancaster, Percy Jackson, Laura Jean Covey' den ve eskiden sevdiğim her YA kahramanından daha yaşlıyım. Ana karakterlerden daha yaşlıyım ve kesinlikle olağanüstü bir şey yapmadım. Yarısı öldü ama en azından bir hikayeleri vardı. Kaçışım 12 yaşındayken kahraman olamayacak kadar yaşlı olana kadar romanların sayfaları arasında mevcuttu. 12 yaşında hep 16 yaşında olmayı hayal ederdim çünkü ölümle savaşmak, büyü yapmak, yıldırım çakmak ve aşk mektupları göndermek harika görünmüyor muydu? Telefonum çok kuru, hatta bir sünger gibi kullanabilirsiniz. Kalbimi boş bir gözyaşı damlasıyla doldurabilirsiniz.17 yaşındayım ve zaten aynaya bakıyorum ve kırışıklıkların cildimi kırıştıracağı boş bir tuval görüyorum. Başarısız olmalıyım, çünkü ok ve yay atmayı hiç öğrenemedim.Hazel 'ın erkek arkadaşı bir ağaç gibi parlıyordu ama en azından aşkı hissetti. 17 yaşındayım. Neden zaten geri dönülemez olarak eksik hissediyorum? Karakterler genç yaşlarında donmuş ve kendimi eski, tozlu sayfalara katlanıyormuşum gibi hissediyorum. Şimdi görünmez miyim?
Artık ilginç değil miyim? Hala iyi yaşamayı öğreniyorum, ama kitaplardaki her şeyi özlüyorum.Yazarlar onları yaşlandırıyor mu, göründüklerinden daha yaşlı davranmalarını sağlıyor mu? Yoksa sadece geride ve yeniden düşünmek için çok mu geç kaldım?"