Takane no Ran-san
klasik shoujo ama en iyi modern shoujolardan olabilir, fazla iddiali oldu ya.
ana karakter Takamine Ran her şeyde iyi olması ve soğuk davranmasıyla ulaşılmaz sıfatını alır, 'Dağın Tepesindeki Çiçek' (Mountain-top Flower) diye de bir şöhreti vardır.
İşe bakın ki ana karakter sunshine oğlan Saeki Akira'nın ailesinin bi çiçek dükkanı vardır ve orada her gün yardım etmektedir. :D hehehr
10 cilt, 40 bölüm, completed
Ammitsu mangakanin 
Tonari no Stella 1 serisi de bayagi iyi.
çook keyif aldım, hiç düşünmeden okuyun derim.
Ran Takamine güzel, zeki ve atletik açıdan yeteneklidir. Mükemmele yakın tavırları, sınıf arkadaşlarının onu yaklaşılması zor biri olarak görmesine neden olur ve sık sık onu dağın tepesinde açan bir çiçeğe benzetirler. Ancak, mutlu ve kaygısız Akira Saeki ile karşılaşması onu hem şaşırtır hem de rahatlatır. Ne de olsa tüm insanlar ondan korkmamaktadır.
Ran'ın annesi ondan şehrin öbür ucundaki küçük ama zarif çiçekçi dükkânı Soleil'i ziyaret etmesini istediğinde, Akira'yla tekrar karşılaşmayı hiç beklemez. Görünüşe göre ailesi Soleil'in sahibidir ve o da dükkânda yardımcı olmaktadır. Ancak bu gerçek onu o kadar utandırır ki Ran'dan bunu bir sır olarak saklamasını ister. Tesadüfi karşılaşmalarından etkilenen Ran, okulda Akira'yı fark etmeye devam eder ve artık onunla ilgili düşüncelerinden kurtulamaz. Günler haftalara dönüşürken, Ran kalbini hangisinin daha çok ısıttığını merak etmeye başlar: Soleil'deki egzotik çiçekler mi, yoksa çiçeklerin dilini konuşabilen bu çocuk mu?
Bir Bayram Günü
Günün henüz ağarmaya başladığı saatlerde çayır çimen kırağıya yenik düşerdi. Güne normalden biraz daha erken başlayan köylü kadınlar telaşla ahırlara giderken, içeriden sabırsız inek sesleri gelirdi. Belki yavrusuna kavuşma heyecanı, belki özgürlüğe kavuşma ümidiydi o sesleniş.
Kıyafetlerini dâhi bazen eşlerinin, bazen evi çekip çeviren
bu iletini sadece sevdiklerimi mutlu etmek için yapıyorum. aslında yeni yıl girince yapmak planım vardı tabii sadece bilenler biliyordur, ben aşırı üşengeçim. neyse nee. geçelim konumuza. ben bu uygulamaya aslında temmuz 2023'de girdim. bu sizlerin önünde olan hesap benim yedek hesap. gerçek hesabımı da yine dediğim gibi bilenler biliyor,
Eski okul idaremin bana “Senin yerini kimse dolduramaz, sen bambaşkasın, ailemizden biri gibi görüyoruz biz seni.” demesi beni gerçekten çokça duygulandırıyor, aynı zamanda çok da mutlu ediyor.
Ben de sizleri çok sevdiğim için soğuğun beyin nöronlarım arasındaki elektrik geçişini kestiği şu çook soğuk güne rağmen sizleri ziyaret ettim. :)
Bazen hayatta her ne kadar çabalamak istersek bir şeyleri ve ne kadar düzene koymak istesek de hiçbir şey sandığımız üzerine gitmeyebilir. Yaşamak soğuk kış gecelerinde annelerin sokaklarda çöp arabası ile mücadele etmesi gibi mücadelelerle doludur.. Hep aynı ipin ucunda farklı yerlerde durduğumuz evrende gülmek, sevinmek, ağlamak, haykırmak belki de tüm insanların doğası gereğiydi. Tanrı insanları bu kadar kusursuzca yaratırken bu duyguların varlığını da sistemleştirmiştir. Bazı zamanlar düşündüğümüzde biz kimiz diye soruyoruz? Bana da gerek var mıydı? Peki soruyorum ya biz Tanrı'nın bir düşüysek o zaman?
Dünyanın o görmediğimiz karanlık tarafı ya onun kâbusu ise..
Çook yol gidiyoruz. Çok mücadele ediyoruz. Bu yolun sonu nereye gidebilir?
Hayattayız ve dürüst olmaya çalıştıkça güvensiz oluyoruz, yorgun olduğumuzda yalnız kalıyoruz, kimsenin duygularına iyi gelmiyorsak bırakıp gidiyorlar...
Ne zaman anlaşılacağız? Ne zaman hayatta huzura ve sessizliğe sahip olacağız?
Sonra anlıyorsunuz değil mi,
—Hayatta her şey bir döngü içinde sürekli değişiyor ve yanınızdaki insanlar da bu döngünün içinde...
~Yaren Özcan
Bir anne bilmez mi, meleği için aklı başından gideni?
Bir insanı suçlamak gerçekten çok kolay.. Hele hele konu bensem herşey söylenilebilir.. Hatta geçenlerde bir kişi şöyle bir şey dedi; Abi senin hakkında insanların bir yargıyla düşünmesinden rahatsız olmuyor musun? Kesinlikle hayır dedim..Çünkü ilk önce baktığım şey insanların aklı fikri zekâsı ve âhlaki değerleri.. Hakkımdaki bir meselenin aslına
Zamanının çoğunu sonsuz kapasiteli elektronik kütüphanesinde dilediği gibi gezerek geçirirdi. Geçmişin büyük keşifleri onu büyülüyordu, bu koşullarda anlaşılır bir şeydi tabii bu. Bazen Pytheas'la birlikte Herkül Sütunları'nı gezer, bazen de Taş Devri'nden henüz çıkmış olan Avrupa kıyıları boyunca ilerleyip, Kuzey Kutbu'nun soğuk havasına kadar açılırdı. Ya da ondan iki bin yıl sonrasında Anson'la birlikte Manilla kalyonlarının peşine düşüp Büyük Sınır Kayalıkları'nın bilinmeyen tehlikelerine karşı Cook'la yelken açıyor ya da Magellan'la birlikte dünyanın çevresini ilk olarak dolaşıyordu. Ardından bunca zaman yolculuğu ona en ilginç gelen kitabı, Odysseia'yı okumaya başladı.
Sayfa 127 - Üçüncü Kısım, Gezegenler Arasında, Seyir DüzeniKitabı okudu
Çook uzun olduğunun farkındayım...
ABDULKADİR TURAN / ANALİZ
1 Kasım 1928’de tek kararla harflerimiz yasaklandı. İngiliz tarihçi Arnold J. Toynbee’nin ifadesiyle Türkiye’de kütüphaneleri yakmaya gerek kalmadı. Çünkü Cemil Meriç’in veciz ifadesiyle kütüphanelerde kitaplar tuğla yığını oldu. Mahir İz’in ifadesiyle roller ters döndü. Hasbelkader daha önce Fransız alfabesini öğrenen