Ursula K. Le Guin, Mülksüzler
DÖNÜŞ
"Gerçek yolculuk, geri dönüştür.”
Yıllar sonra bir kez daha aynı yollardan geçiyorum. Sanki hiçbir şey değişmemiş: toprak yolun her iki tarafında buğday tarlaları dalgalanıyor yine, tepeler hâlâ çorak ve ufuktaki kasaba hâlâ sevimsiz; çocukluğumun aynı zalim güneşi yakıyor başımı, aynı çakıllar batıyor çıplak ayaklarıma. Fakat artık saçlarım daha seyrek ve beyaz, ayaklarım çok daha yorgun.
İleride birbirlerine uzak ve soğuk duran tek katlı küçük evleri görüyorum. Sokaklar günün bu saatinde bomboş. Herkes kendi evinde oturuyor olmalı. Uzak ve soğuk ve küçük. Verimsiz tepelerin arasına kurulmuş bu yalnız kasabanın halkı, birbirlerine mahkum olmanın acısını yine birbirlerinden çıkardığını çok iyi hatırlıyorum.
Yolculuğumun başında ayaklarımın beni bu acımasız yere neden geri getirmek istediğini anlayamamıştım. Ama yıllar önce beni kusarak bünyesinden atan kasabayı yolun sonunda gördüğümde, aslında gerçeği içten içe bildiğimi farkediyorum. Emin olmak için yol kenarındaki kirli ve küçük su birikintisinde inceliyorum kendimi. Cildim bir filinki kadar buruşuk ve çirkin. Fillerin öleceklerini sezdikleri zaman mezarlıklarına gittiklerini hatırlıyorum. Ayağa kalkarken nefesim kesiliyor birden. Sudan çıkmış bir balık gibi. Somonların, yumurtadan çıktıkları nehire koca bir okyanusu aşıp yumurtlamak ve ölmek üzere döndüklerini hatırlıyorum. Gerçek yolculuk, geri dönüştür.
Ursula K. Le Guin, Mülksüzler
DÖNÜŞ
"Gerçek yolculuk, geri dönüştür.”
Yıllar sonra bir kez daha aynı yollardan geçiyorum. Sanki hiçbir şey değişmemiş: toprak yolun her iki tarafında buğday tarlaları dalgalanıyor yine, tepeler hâlâ çorak ve ufuktaki kasaba hâlâ sevimsiz; çocukluğumun aynı zalim güneşi yakıyor başımı, aynı çakıllar batıyor çıplak ayaklarıma. Fakat artık saçlarım daha seyrek ve beyaz, ayaklarım çok daha yorgun.
İleride birbirlerine uzak ve soğuk duran tek katlı küçük evleri görüyorum. Sokaklar günün bu saatinde bomboş. Herkes kendi evinde oturuyor olmalı. Uzak ve soğuk ve küçük. Verimsiz tepelerin arasına kurulmuş bu yalnız kasabanın halkı, birbirlerine mahkum olmanın acısını yine birbirlerinden çıkardığını çok iyi hatırlıyorum.
Yolculuğumun başında ayaklarımın beni bu acımasız yere neden geri getirmek istediğini anlayamamıştım. Ama yıllar önce beni kusarak bünyesinden atan kasabayı yolun sonunda gördüğümde, aslında gerçeği içten içe bildiğimi farkediyorum. Emin olmak için yol kenarındaki kirli ve küçük su birikintisinde inceliyorum kendimi. Cildim bir filinki kadar buruşuk ve çirkin. Fillerin öleceklerini sezdikleri zaman mezarlıklarına gittiklerini hatırlıyorum. Ayağa kalkarken nefesim kesiliyor birden. Sudan çıkmış bir balık gibi. Somonların, yumurtadan çıktıkları nehire koca bir okyanusu aşıp yumurtlamak ve ölmek üzere döndüklerini hatırlıyorum. Gerçek yolculuk, geri dönüştür.
Abdülhamit gerçekleri!
Sevgili okurlarım, Osmanlı padişahı Abdülhamit için TRT tarafından hazırlatılan dizinin ilk bölümü dün akşam yayınlandı. Birileri yine iyi para kazandı!
Şimdi piyasada Abdülhamit modası var. Osmanlı'nın bu padişahı zorla yüceltilmek isteniyor, adı çeşitli kamu kurumlarına veriliyor. Son olarak İstanbul'daki koskoca GATA
UMUT / NAZIM HİKMET RAN
işler atom reaktörleri işler
yapma aylar doğar güneş doğarken
ve güneş doğarken çöp kamyonları
ölüleri toplar kaldırımlardan
işsiz ölüleri aç ölüleri
işler atom reaktörleri işler
Mistik Şehrin Efendileri
Birlikte yaşayan iki kabile Hermekes ve Porsutlar. Zamanla yaşadıkları topraklar iklim nedeniyle çölleşmeye başlar. Verim düşüp av hayvanlarının nesli tükenmeye başlayınca birlikte verimli bir yere göç etmeye karar verirler. Uzun süren göç yolculuğu sırasında kabileler arasında ufak tefek sürtüşmeler olsa da verimi yüksek boş bir vadiye gelirler.
Oğuz Atay
OĞUZ ATAY’A MEKTUP
"Sevgili Oğuz Atay,
Belirsiz bir zamandan yazıyorum sana bu mektubu. Hangimizin şimdiki zamanı daha kıymetli diye düşünmeden. Bilirim sevmezsin geçmiş zaman güzellemelerini. O yüzden sana biraz gelecek haberleri vermek istedim. (Gelecekten haberler diyecektim utandım, falcılara bile saygı duymak lazım.)
Önce