"Salonun ortasında bağdaş kurmuş oturuyorum...sabun köpüğünden yapılmış bir kapsülün içinde , güvendeyim....sağ yanımda bir bombardıman sırasında açılmış bir çukur var ,içinde iki alman asker ,yaşları 20 birinin bacağı parçalanmış diğeri delirmenin eşiğinde...
Sol tarafım rus esirlere dönük, açlık sakallarindan akıyor, gözlerinde hayattan vazgemişlik .dizanteri hariç insansı kokuları bile kalmamış. ..
Ön cepheye baktığımda fransızlar var ,kulaklarım makineli tüfeğin sesinden sağır
Gözlerim ,genzim gaz bombalarindan harap...maske takmak lazımmış..gaz yere yakın çöker, ciğerlerini kusa kusa dısarı çıkartılmış. ..ben bilmiyorum ..ben sadece okuyorum , yasamadigim şeyler hakkında ahkam kesmemeyi öğreniyorum. .
"Batı cephesinde yeni bir şey yok" biraz daha insan olmayı öğretiyor bana ..savaş kitapları okudukça yaşadığım hayata daha çok sahip çıkıyorum ...daha nazik oluyorum çevreme karşı, bir insanın bile incinmesine izin vermez oluyorum...binlerin hiç uğruna feda edildiği bu saçma düzene daha bir asi bakıyorum
En yüksek sesimle bağırıyorum!!avazım çıktığı kadar SAVAŞA HAYIIIIIRRRRRRR..!!!!!
..sizde duyuyor musunuz?..
