ÜLKE
Saat Çini vurdu birden: pirinççç
Ben gittim bembeyaz uykusuzluktan
Kasketimi eğip üstüne acılarımın
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Karanlık her sokaktaydın gizli her köşedeydin
Bir çocuk boyuna bir suyu söylerdi. Mavi.
Bir takım genç anneleri uzatırdı bir keman
Sen tutar kendini incecik sevdirirdin
Bir umuttun bir
Sayfa 49Kitabı okudu
Artık yazamayan şairler, yazamayan romancılar, çizemeyen ressamlar, beste yapamayan besteciler, oynayamayan aktörlerden oluşan küçük bir grubumuz vardı. Hemen her akşam aynı meyhanede oturup acılarımızı, yalnızlıklarımızı paylaşıyorduk. Bizi kimse ciddiye almasa da basın toplantılarına, mitinglere, siyasi etkinliklere katılıyorduk. Hatta bir kaç kez Cumartesi Anneleri'ne destek vermeye bile gitmiştik. Toplumsal bir devrim için ayaklanan insanların başını bizim gibi insanların çekeceğinden artık hiç kuşkum kalmamıştı...
Sayfa 8 - GENDAŞ KÜLTÜRKitabı okudu
Cumartesi Anneleri
Benim annem Cumartesi
Yaşı yok, lisanı yok, yaşayası yok...
Benim annem Cumartesi
Hasreti çok, acısı çok, yüreği yangın yeri...
#CumartesiAnneleri976Hafta
Cumartesi Anneleri
"Bir de mezar taşsızlar vardı
Mezarına bir karanfil koyabilmek için
Çocuklarını arayan analar..."
Cumartesi Anneleri
Analık ve annelik duyguları sabit değerler olsaydı eğer, demir parmaklıkların önündeki bir avuç yalnızlıklarına bırakılmazdı bu kadınlar.
