Bu kitap beni dövdü arkadaşlar, dayak yedim ben bu kitaptan. Seri boyunca bir şeyleri Korel’den okumayı bekledim ve beklediğime değen bir şekilde maskeye Korel’den başladık. Hem ondan okumak beni yaraladı hem de çok sevdim. Korel beni en çok yaralayan karakterlerden birisi oldu. Okurken çok zorlandım ama bunun kalemle değil kurguyla ilgisi var, çünkü çok dramatik bir kitaptı. Korel’i ne kadar sevdiysem Minel’i de o kadar sevdim. Ona çok kızdığım zamanlar oldu, hâlâ bir yanım ona kızgın ama onu anladım da. Kafasının içinde kocaman bir boşluk vardı ve o boşlukları doldurabilmek için kime gittiyse yalanlarla karşılaştı. Minel’in güvenebileceği kimsesi yoktu buna rağmen o hep Korel’e güvenebileceğini düşündü. Yalanlara rağmen yine Korel’de bulmak istedi o güveni. Kitapta her karakteri sevdim, Gürkan’ı, Mine’yi, Büge’yi.. hepsi çok başkaydı ama Korel bambaşkaydı.
Korel çok yaralıydı ve yaralarına rağmen Minel’e kendini siper etmeye devam etti. Her zaman ilk önce Minel’i düşündü, her zaman kendisinden bile ön planda tuttu onu. Korel canım Korel..
Ve kitabın sonunda bazı şeyler beni çok şaşırttı. Beklediğim şeyler de vardı ama beklemediklerim üzerine eklenince keyifli bir ters köşe oldu benim için.
Seriyi çok severek okudum, maske serinin ortalamasını çok fazla yükseltiyor bence. Almadan önce düşünmüştüm, acaba aldığıma pişman olur muyum demiştim. İyi ki almışım. Almasaydım pişman olurdum bence.
Emare serisi herkese tavsiyemdir. Aslı’nın en özgün wattpad yazarı olduğunu daha önce de söylemiştim, kesinlikle bence öyle.
Seriye veda ettik.. vedalar emare bıraktı.. bu kitabı hiç unutmayacağım.
Umberto Eco sağolsun. Onun canı bir roman yazmak istemeseydi ve yazmasaydı, ben bu incelemeyi biraz zor
