İnsan nedir üzerine
insanveisleri.blogspot.com/2024/10/2-insan...
Mutlaka bir yerlerde işitmişsinizdir, Platon’un insanın ne olduğuna dair “İki ayaklı, tüysüz bir canlıdır.” yorumunu işiten Diyojen pazardan bir tavuk alır, tüylerini yolar, akademiye getirip ortaya koyar, şöyle der: “Demek insan dediğiniz bu?”
Diyojen’in
28 yaşına geldim hâlâ bu lanet olası psikolojik buhranın, mobbingin içinden kurtaramadım kendimi. Nasıl kurtarabilirim ki böyle bir ailenin içinde yaşıyorken(!). Tabi benimkisine yaşamak deniliyorsa... Tam kendimi toparlıyorum, her şeyi geçmişe atıyorum, yeni bir şeyler yaratıp koyuyorlar önüme. Sonra kendimi yine aynı çaresizliğin içinde
Kin tutmuyorum hiç kimseye ama kimin ne yaptığını da unutmuyorum. Çoğu şeyi içime atıyorum ama derler ya, “Her şeyin zamanı var.” İşte o zamanı bekliyorum .
Yapılan hiçbir şeyin farkında değilim sanmayın, uğraşmak istemiyorum , çünkü uğraştıkça yıprandım. Yıprandıkça yoruldum. Yoruldukça vazgeçtim .
Böylesi daha iyi. 
Arda Erel
Bazen içimdeki insan düşünmemek için her şeyi yapıyor boş bir duvar yola havaya her yere bakar yine aklindakiyle karşılaşır hiç hissetmediğim bir duygu ağlıyorum sahte gülüşümle saklıyorum içimdeki acıları bazen dokunsalar parçalanırım ben bu değilim diyorum ve yine saklayıp içime atıyorum bazen söylemek istiyorum bağıra haykira söylemek istiyorum ama beni hiç kimse anlamıylacağını biliyorum beni sevdiğim kadın anlamamış beni ben anlamıyorum beni ben sevmiyorum insan bazen çok şey istiyor keşke ben önce kendimde başlasaydım eğer kendimi sevseydim ondan sonra birinin beni sevmesini isteseydim ben hatayı gerçekten hiç kimsede bulmuyorum çünkü ben beni sevmiyorsam nasıl başkalarından sevilmeyi bekliyorum en büyük ihanetcinin ta kendisiyim çünkü karşımdaki insana haksızlık yapıyorum ben sevilecek insan değilim o yüzden içimde gömülü kalmanı seçiyorum bir gün sevilirsem de sorarım sen nie bu kadar kendinden nefret ediyorsun ki beni sevmeyi başarmışsın ve pişmanlık duygun olmadan bendende nefret etttttttttt
"Boğazımda bir düğüm var, boğuyor beni.Yama yapılmış üstüne ama hava alıyor ,sökülen ipler gözlerimden yaş olarak boğazıma geri dönüyor.Kalbim sızlıyor ,neye sızladığını anlamadan.Kulaklarım öyle sozler işitiyor ki boğazımdaki düğüm beni daha çok boğuyor."Geçer ." diyorum,atıyorum içime.Çünkü anlatsam dinleyenim yok.Kimse beni
Kitaplığımın yanı başında yer edinmiş Nergis çiçeği birkaç tütsü kokusu biraz da farklı aromalarda mum… ruhuma yolculuğum tam da burada başlamıştı.
Sanki dar-ı dünyada kaybolmuş ruhumun suretini arıyordum. İnsan arayan ve bu arayışım belki yanı başımda bulunan bir şehirde ya da sokaklarını bilmediğim ülkelerde arıyor arıyordum. Boşluklar,