Bir duruşu olmalı insanın,
bir bakışı, bir anlayışı,
bir aşkı, bir davası olmalı.
Gökyüzüne bakmayanların
kalbi daha çok kirlenir.
Ve insan en çok göğe vurgun.
Sonra zifiriliğe, şiire
ve hep Allah’a….
Çünkü kırıldım, saç uçlarıma kadar.
Bitti o şiir !
Bir duruşu olmalı insanın,
Bir bakış , bir anlayışı,
Bir aşkı, bir davası olmalı.
Gökyüzüne bakmayanların kalbi daha çok kirlenir.
Ve insan en çok göğe vurgun,
Sonra zifiriliğe, şiire ve hep Allaha.
Uçmayı öğrenmeden göçmeye mecbur kalmış bir kuş gibi kalbimiz.
Ah şu yanlızlık kemik gibi ,
Ne yana dönsem batar .
Çünkü kırıldım saç uçlarıma kadar.
Şu kalpde nice hakkın yüklü.
Beni kabulllen kendini yanına al, gidelim ...
Çıktığım her yerin kapısını sert kapatmamla tanınırken,
Senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum.
Şimdi yoksun , üstelik uzaktasın.
Ellerin yapayalnız biliyorum.
Gözlerin dalıyor yine .
Hep benim için olmalı.
Yinede biri çıksa ,nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.
Neyse
Bitti o şiir !
Başka mısra gerekmez.
Cahit Zarifoğlu