Herkes göründüğü gibi değil, olamaz da. Sergiledikleri davranış, onların kötü olduğunu göstermez. Sizin beğenmediğiniz o yönleri, aslında çaresizliklerindendir. Çaresizlerdir, çünkü; aynaya baktığında gördüklerini başkalarına göstermek istemezler. Yaralarını kendileri sarmaya çalışırlar. Yaşadıkları onları bambaşka biri olmaya iter. İyi değilken iyiyim derler. Ağlasalar yeridir belki, ama onlar üzüntülerini saklamak için güler. Küçümsenmişlerdir, aynı duruma tekrar düşmemek için etrafındakilerini küçümserler. Tek başına sarılmayacak yarayı, tek başına sarmaya çalışırlar. “Kendimi iyi hissetmiyorum” deyip dinlenmezler, teslim olmazlar. Yorgun bedenlerinin ve ruhlarının onları daha fazla taşımayacağını bilirler, ama sırf başkalarının onları güçsüz görmesini istemedikleri için, yaralarının iyileşmesini beklemezler.
Bazen yenilmek lazım. Yere düşmek, dizimizin kanaması lazım. Çünkü biz; kırıldığımız yerden yeşeririz.