Tırt insanlara denk gelmem son bulsun artık
İnsanlık anlayışı yarım kırıntı hâline gelmiş diye bir kabulleniş içindeyken bunu çevremizdeki insanlarla deneyimlemek zorunda kalmayı garipsiyorum nedense.
+18 espiri ve şakalar normalleştirilmiş. Rahatlıkları mide bulandırıcı. Komik de değil tamamen itici ve tiksinç yani.
Sohbet anlayışlarında da ağız bozmak var. Küfür edemeden kendini veya tepkisini ifade edemeyen insanlarla dolu etraf.
Gerektiği yerde edilmesine karşı değilim ama 4-5 kelimeden 2-3 tanesi küfür. Edep ve terbiye de yok. Samimiyet anlayışlarının samimiyetten bu kadar uzak olması da iğrenç.
Herkes birbirinin kuyusunu kazarken önündeki engelleri kaldırıyor gibi gösteriyor kendini. Bu kadar şerefsiz insanlar olmaktan niye ve nasıl rahatsızlık duymuyorlar? Açık kapatma erdemine seviye atlayamamışlar hepsi büyütme peşinde.
Kendi sohbetime ya da samimiyetime layık görmediğim için çoğu zaman sessizim, sinirleniyorum ama bu tarz insanları ciddiye almak istemediğim için umursamaz ve sabırlı davranıyorum. Onlar benim sessizliğimin ve iyi niyetimin değerini bilmek yerine yitirttiler. O yüzden şimdi kendi boklarında dahi boğu(-yorum)luyorlar. İnsanlığı tercih etmem pisliklik ya da sinsilik bilmediğim anlamına gelmiyor. Gayet iyi bilirim ama tenezzül etmiyorum çünkü: hasetliğim, sahte mutluluğum, ilgi deliliğim, ego tatminliğim vs. yok. Dümdüzüm bu kadar basit.
İş yerlerinde alt üst ilişkisi yerine insanlık ilişkisi kuramayacak kadar vasatların varlığını kabullenemiyorum. Kendi içinizde dışarıda kendinizi o kadar üstte görecek kadar mı diptesiniz? Üzücüsünüz...
Yaşanmış ve yaşanacak olaylar
Hani herkesin hayatında kötü zamanı vardır ya işte benimde kötü zamanlarımdan bir tanesi bugün hayatın hiçbir güzel yanının kalmadığını düşündüğüm zamanlardan, tüm hislerimi kaybettim, psikolojim bile iyi değil diyorum işte onca insanın ihaneti, onca insanın aldatmacası ve duygularımla oynayışları beni depresyona iten sebeplerden oldu. Her kimle
