“Ama belli bir yaşa gelince tesadüfler büyüsünü kaybeder, şaşırtmaz olur, sıradanlaşır.”
Sayfa 119Kitabı okudu
Ya da, öyle akşamlar var ki, diyor Skácel, hava o kadar yumuşak ve narindir ki, insan çanak çömlek kırıkları üstünde çıplak ayak yürüyebilir.
Sayfa 110Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Evine doğru gidiyordu. İçinde garip bir şey vardı. Bu belki de sevilmediğini bilmekten doğan bir elem, belki de sevildiğini bilmekten doğan bir hainlikti.
Sayfa 12Kitabı okudu
Genç yazıcı, sen neler neler göreceksin, seneler geçecek, hiçbir kitapçı dudağının seni çağırdığını işitmeyeceksin.
Sayfa 99Kitabı okudu
O vakte değin bağışlamanın büyüklüğüne inandırmaya çalışmışlardı insanları oysaki, kim bilir bu da yeni bi dindi, cezaevlerine özgü bir din.
Sayfa 55
Cezaların en kötüsü, en zararlısı bağışlamaktır.
Sayfa 55
Annem, ah annem, kırılgan nar tanelerine benzetirdi beni.
Kelime’yim ben. Zaman geçmeyegörsün, her şey belirsizleşiyor çevremde. Gece, öldürüyor beni.
Sayfa 37Kitabı okudu
Sen sessizliğe alışık değilsin oysa.
Benim yanımda
sessizliği özlediğini düşünebiliyorsun
söylediğin kadarıyla.
Sayfa 98Kitabı okudu
Babam beni, elbette, kırk kızlarla birlikte yakaladı ve astı. Bir urgan boğazımı sıktı, gözlerim yuvalarından çıktı ve ayakuçlarımı gördüm, görebildiysem.
Sayfa 49Kitabı okudu