Yok ya yok ben bu seriye devam edemeyeceğim. Fantastik okumaya yeni başladıysanız bir nebze sevebilirsiniz belki ama diğer türlü çekilmiyor. Bize Daemon ve Katy arasında bir aşk vadediyor ama o kadar yavaş ilerliyor ki aralarındaki ilişki hiçbir şey olmuyor neredeyse. Sözde SD falan filan bir şeyler anlatıyor ama o da üstünkörü. Tamamıyla neye odaklanacağına karar verememiş bir kurgu.
Köken ile birlikte, yazarın fantastik kısmı sadece sözde bıraktığını ve asla anlatamadığını görmüş olduk. En basit şekilde şöyle açıklayayım:
Yazar: Buraya girilmesi imkansız. Giren de asla çıkamaz. Kesinlikle imkansız. (Niye imkansız olduğundan hiç bahsetmez. Hâliyle biz de neyin bu kadar imkansız olduğunu anlayamayız.)
Katy ve Daemon: O zaman biz buraya girelim. (İmkansız denilen yere rahatlıkla girerler.)
Bir süre sonra Katy ve Daemon: Artık buradan çıkalım. (İmkansız denilen yerden rahatlıkla çıkarlar.)
Köken aşağı yukarı böyleydi. Bu ikili sürekli imkansız olduğu söylenen şeyleri çok rahat bir şekilde yapıyordu ama nasıl yapıyordu? Yazar bu kısımları o kadar geçiştirerek yazmıştı ki Daemon ve Katy'nin imkansızları imkanlı hâle nasıl getirdiklerini asla anlayamadım. Zaten yazarın da anlatası yoktu. Oldu bitti işte, deyip geçiştiriyordu.
Ayrıca bu Köken muhabbetini çok saçma buldum. Çok güçlülerdi güya ama Katy ve Daemon için mümkün olan şeyleri yapamıyorlardı. Hem bu kadar güçlü hem de bu kadar pasif olmaları çok abesti.
Fantasik kısım gibi aşk kısmı da başarısızdı. Katy ve Daemon'un romantik sahneleri sürekli kendini tekrarlıyordu. Sanki aralarında hep aynı olaylar oluyordu.
Kısacası Köken'i beğenmedim. Önümde sadece bir kitap kaldığı için elbette bu seriyi bitireceğim fakat bu noktadan sonra sevmeyeceğimden de eminim.
Senelerdir kitap yorumu yapılan bütün mecralarda sürekli gördüğüm, görmek istemesem bile o retina yakan kapaklarıyla itinayla her yerde karşıma çıkan seriye başladım sonunda. Başladım da ne okudum anlamadım arkadaşlar :D Herhalde yazarın ilk kitabı olduğundan ne düzgün kurulmuş bir evren ne de karakter gelişimi var. Öyle ki Katy'nin gittiği kasaba halk ekmek büfesi büyüklüğünde sanırsınız. Katy sokakta yürüyor yol üstünde tanıdığı bir sürü kişiyle karşılaşıyor falan :) Daemon ile aralarında olanlara ise pek bir şey diyemiyorum çünkü neredeyse hiçbir şey olmadı ya da ben hiç ikisinin kimyasını uyumlu bulmadım bilemiyorum :) Eğer çok fantastik okuyan bir insansanız bu seriyi baya yavan bulursunuz. Ben seriye devam edeceğim ama çok bir beklentim yok siz de eğer başlamayı düşünüyorsanız beklentiyi alçak tutun :D
Opal, serinin ilk iki kitabına göre daha olaysızdı. Ben seri adım adım daha heyecanlı bir hâle gelecek sanmıştım fakat Opal'de beni heyecanlandıran bir olay olmadı. Daha çok Daemon ve Katy ikilisinin ilişkisi üzerine kurulu bir kitaptı.
Önemli diyebileceğim bir tane olay oldu ama o da çok mantıksızdı. Hiç güvenmedikleri, güvenmediklerini milyon kere dile getirdikleri biriyle bir iş birliğine girdiler ama içlerinden biri bile "biz buna güvenmiyoruz, birimizin gözü hep bunun üstünde olsun, bu her şeyi yapabilir" demedi. Dikkatsiz ve akılsız davrandılar. Ama yazara göre Luxenler çok zeki, insanlardan kat be kat üstün varlıklar. Eh, yerseniz.
Ayrıca Katy'nin bir şeyleri saklayıp durduğu için başına gelmeyen kalmamışken ısrarla bu tutumundan vazgeçmemesi ve iş birliği yaptıkları kişi ile ilgili öğrendiği durumu saklaması beni çok irite etti. "Önemli şeyleri saklama işte, akıllanman için başına daha ne gelmesi lazım Katy?" deyip Katy'yi şöyle bir omuzlarından sarsmak istedim.
Sırada Köken var fakat kitaba dair hiçbir beklentim ve heyecanım yok. Sırf seriyi bitirmek istediğim için okuyacağım. Olaylar böyle mantıksız bir şekilde ilerlemeye devam ederse bitirmek için ısrarcı olmayabilirim de.
Obsidiyen'i ilk kez geçen senelerde okumuş, sevmeyince de seriye devam etmemiştim. Fakat o zamanlar kapağından ve yayınevinden dolayı kitaba ön yargılı yaklaşmış olabileceğimi düşünerek seriye bir şans daha vereyim dedim. İyi ki de şans vermişim zira kitabı okurken epey keyif aldım.
Aslında başlarda kitap bana fazla klişe geldi. Çok yakışıklı ve kibirli erkek karakter ile sanki hayatında ilk kez erkek görmüş gibi davranan alık kadın karakter bolca göz devirmeme sebep oldu. Fakat neyse ki ilerleyen sayfalarda karakterler bu hâllerinden kurtuldu.
Katy'nin, Daemon'un tersliklerine aynı derecede karşılık vermesini okumak keyifliydi. Ayrıca bir kitap blogu olması da çok sevimliydi. Daemon ise klasik kötü çocuk tavırlarında bir karakterdi. Katy'e olan davranışlarının mantıklı sebepleri de vardı ama bir iyi bir kötü olması bir yerden sonra bıkkınlık verici olmaya başladı.
Kitap ise genel anlamda sakindi. Sanırım serinin ilk kitabı olmasından dolayı pek olay olmadı. Fakat kitabın sonunda yaşananlarla birlikte ikinci kitaba olan beklentim arttı.
Fantastik, Bilim kurgu ve Romantik tarzda serinin ilk kitabı, Luxenler ve Arumlar ismin de iki uzaylı ırk dünyada yaşıyor. Daemon da Luxenler den biri, baş karakterimiz oluyor kendileri. İnsan olan Katy Deamon'lara komşu oluyor ve yolları kesişiyor. İkisi de birbirinden etkileniyor. Ve daha sonra olaylar başlıyor.