Bu hayatı nasıl yaşamalı?
Tam bu noktada “peki insan, şu hayatı acaba nasıl yaşamalı” diye soracak olursanız, bu soruya herkesi kapsayacak genellemede bir yanıt vermek çok kolay değil.
Fakat Anwari Soheili'nin sözleri biraz yol gösterici olacaktır diye düşünüyorum;
“Bir dünya malı elinden gittiyse, üzülme buna, hiçtir o; ve bir dünya malı geçtiyse eline,
sevinme buna, hiçtir o. Önünden geçer acılar ve zevkler, geç dünyanın önünden, hiçtir o.”
Evet, tastamam böyle. Sayısız hiçlik ve anlam karmaşası ile sarmalamış bir Dünyada zaten çok fazla zaman geçirmeyeceğiniz çok açıkken, varoluş sorgusu çukuruna önce kendi kendisini itip, sonrada o çukurdan geri çıkmak için zaman kaybetmek oldukça manasız. Yaşamak lazım, sana göre bana göre tescillenmiş algılara kapılıp ataletlerle dolu dayatmaları kabul etmek yerine, kendine daha çok kulak verip iyi hissettiğin bir yaşam formuyla yola devam etmek sanki daha mantıklı. Aksini düşünmek ve hissettiklerinizle inatlaşmak ise kocaman ve çıldırmışçasına akan bir deli nehirde tek başınıza akıntıya kürek çekmekten fazlası değil.
.
"Hiç amok koşucusu duymuş muydunuz?"
"Evet, sanırım. Sarhoş, çılgın malaylı demek, değil mi?" dedim.
"Sarhoştan daha fazlası. Çılgından daha fazlası. Bir insanı deli bir köpeğe çeviren, onu cani bir manyağa dönüştüren bir durumdur. Tuhaf ve korkunç bir akıl bozukluğudur..."
.
"Ama kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar? Beni kim kurtaracaktı? "Kurtuluş" dedim. "Ankara'da bir mahalle." fazlası değil. Belki bir de Bob Marley'in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok.
Adı her yerde kendisi yok!"
Aksilikleri Aşma
(...)
Aksilik veya krizle karşı karşıya kaldığınızda yapabilceğiniz birbirinin zittı iki seçenek vardır.
1. "Elinden geleni ardına koyma!" tavrı ile mücadeleye girişme.
2. Başınızı kuma gömüp hepsinin kendiliğinden kaybolmasını umut etme.
İlk yaklaşımdaki insanlar, kapasitelerini esnetmeye ve test etmeye zorlayan
Sayfa 136
.
Kurtuluş, dedim. Ankara'da bir mahalle. Fazlası değil. Belki bir de Bob Marley'in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok. Adı her yerde, kendisi yok!
.
Sayfa 66
Kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar? Beni kim kurtaracaktı? “Kurtuluş” dedim. “Ankara’da bir mahalle.” Fazlası değil. Belki Bob Marley’in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok. Adı her yerde, kendisi yok! Kurtulmaya gelmiyoruz dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız. Dibinde kadar. Onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce.